نماز جماعت امام خمینی روز شهادت پسرش

"صف­های نماز شکل گرفته بود و مؤذن داشت اذان می­گفت؛ امّا اذان بوی غم می­داد، اصلاً تمام مسجد و مسجدی­ها رو غم گرفته بود، غم شهادت فرزند و یادگار عزیز حضرت امام خمینی، آقا مصطفی. خبر شهادت آقا مصطفی مثل بمب تو شهر نجف صدا کرده بود. همه منتظر بودند ببینند امروز چه کسی به جای امام جماعت به مسجد می­یاد. کسی فکر نمی­کرد امروزم خود آقا برای اقامه نماز به مسجد بیاد، امّا با کمال تعجب و ناباوری حضرت امام مثل روزهای قبل سر وقت همیشگی وارد مسجد شدند. صدای گریه و ناله جمعیت برای همدردی با حضرت امام بلند شد؛ امّا امام صبورانه و محکم به سمت محراب رفتند و شروع به گفتن اقامه کردند…

اون روز همه این درس بزرگ رو از امام یاد گرفتند که هیچ چیز نباید ما رو از فضیلت نماز جماعت محروم کنه، اقامه جماعت جایگاه خودش رو داره. چقدر چهره دوست‌داشتنی امام بعد نماز دیدنی بود، چه آرامشی در صورتشون موج می­زد آرامشی که فقط از نماز و ارتباط قوی با خدای آرامش­بخش، به دست می­یاد.^[1] "الا بذکرالله تطمئن القلوب"^[2]

ان‌شاءالله همه ما اهل نماز جماعت باشیم و یک روز نمازمون را به امامت بهترین امام جماعت عالم یعنی امام زمان حضرت مهدی (علیه السلام)  بخوانیم، به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.