وقتی خدا دوست دارد نماز بخوانیم

وقتی خدا دوست دارد نماز بخوانیم، من اگر نماز نخوانم، برای «خدادوستی» خود چه سند و شاهدی دارم؟ اگر نماز نخوانم، روح تشنه ام را چگونه سیراب کنم و آرامشی را که فقط با نماز به دست می آید، از کجا به دست آورم؟

زندگی بدون نماز و یاد خدا، تکرار بی  معنا و ملال آور لحظه هاست.

روزی پنج بار در «چشمۀ نماز» شست ‌وشو می کنم تا هیچ آلودگی در وجودم نماند.

من پیچکی عاشقم که به نماز تکیه  می کنم تا به خدا برسم.

من اشتیاق نماز خواندن دارم، آن گونه که اباعبدالله الحسین (علیه السلام) به نماز عشق می  ورزید و آخرین لحظات زندگی  اش را به نماز و ذکر و دعا و سجده و تلاوت قرآن گذراند.

من که عاشق حسینم، باید از معشوق خود درس بگیرم.

اگر حسینی ‌ام، سستی در نماز و بی حوصلگی در عبادت برای من بی  معناست!