زهرا در سجاده بندگى

در تمام دنيا، عابدتر از فاطمه (عليها السلام) يافت نمى شود؛ او به حدى براى عبادت برپا مى ايستاد كه پاهايش ورم مى كرد.[1] بارى، عبادت هايى كه از حضرت فاطمه زهرا (عليها السلام)، گزارش شده است با آنچه تا به حال ديده يا شنيده ايم، بسيار متفاوت است. آن حضرت در دوران كوتاه عمرشان، با عبادت هايى بى نظير به فتح رفيع ترين قله هاى بندگى و عبوديت نايل آمدند؛ به گونه اى كه عبادات ايشان با عبادت هاى انبيا، اوليا و ديگر دوستان خداوند، چه از لحاظ كميت و چه از لحاظ كيفيت، قابل مقايسه نيست:

خجل از سبحه سجّاده زهدت يحيى *** بنده قدس تو عيسى و كنيزت مريم

فخر جاروب كشىِّ حَرَمت با حوّا *** شرف بندگى خاك درت با آدم.[2])

توصيف كميت و كيفيت عبادت فاطمه زهرا (عليها السلام) كارى است وراى امكان كه جز از عهده خداوند و برگزيدگان خاص او بر نمى آيد.

در عظمت عبادت او همين بس كه خداوند عالميان به وصف عبادات او و يگانه كفو و همتايش،[3] على (عليه السلام) مى پردازد. آرى، اوج عبادت آن حضرت، در آخرين آيات سوره آل عمران، از كلام خداوند رحمان، جلوه نُموده است: اَلَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا و قُعُودًا وَ عَلَى جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّموَاتِ وَ الْأَرْضِ...؛[4] آنان كه خداى را [در همه حال؛ ]ايستاده، نشسته و خفته بر پهلوهاشان ياد مى كنند و در آفرينش آسمان ها و زمين مى انديشند...)

عبادت فاطمه (عليها السلام) از لحاظ كميت، تا بدان حد گسترده است كه در لحظه لحظه زندگى او حضور و ظهور دارد؛ رفتار او، گفتار او، نگاه او، تلاش او، نفس كشيدن او و هر لحظه شب و روز او عبادت بود.[5] او هر شب بعد از خوابانيدن بچه ها و فراغت از ديگر وظايف خانه دارى، بر سجاده عبادت به نماز مى ايستاد؛ تا جايى كه پاهاى مباركش كبود و متورّم مى شد

پی نوشت:
[1] قال الحسن البصرى: مَا كَانَ فِى الدُّنْيَا اَعْبَدُ مِنْ فَاطِمَةَ. كَانَت تَقُومُ حَتّى تَتَورَّمُ قَدَمَاهَا. بحارالانوار: ج43، ص 75، روايت 62.

[2] شعر از مرحوم آقابزرگ قمى. اختران ادب: ج 1 ص 82.

[3] رسول الله (صلى الله عليه وآله): وَ اللّه ماكَانَ لِفَاطِمَةِ كُفْوٌ غَيرَ عَلىّ. بحارالانوار: ج43، ص 107، روايت 22.

[4] آل عمران (3): 191 ـ 195.

[5] رسول الله (صلى الله عليه وآله): يَا سَلْمَانُ! إِنَّ فَاطِمَةَ، مَلَأَ اللَّهُ قَلْبَهَا وَ جَوَارِحِهَا إِيْمَانًا إِلَى مَشَاشِهَا تَفَرَّغَتْ لطاعَةِ اللّه.

نویسنده: آيت الله محمد تقى مصباح يزدى

منبع: جامى از زلال كوثر