من خودم دوست دارم که نماز بخوانم ولی بخاطر مسخره کردن فامیل نماز نمی خوانم و از طرفی اهل گناه بودن باکلاسی به حساب می آید حالا به نظر شما چکار کنم؟

اگر ما فامیلی داریم که همه بی سواد هستند ، وقتی شما درس می خوانید همه مسخره می کنند که ببین این چقدر ژست گرفته است و کلاس می گذارد . حالا اگر مردم این حرفها را بزنند شما باید از این کار مثبت و ارزشمند دست بکشید ؟ معلوم نیست که آنها تا چه موقع در کنار من باشند . ضرب المثل داریم که تا پول داری رفیقتم قربون بند کیفتم . انسانهایی که مشکل مالی پیدا می کنند یا با تقصیر یا بی تقصیر ، همه دورشان را خالی می کنند. آن روزکه من گرفتار بشوم اینها چقدر می خواهند به درد من بخورند ؟ شما می توانید آرام آرام شروع کنید و دو تا تمسخر را تحمل کنید . بگوید که قرار نیست که انسان همیشه با کلاس باشد. فردی خدمت ائمه می آمد و می گفت که فلانی گناه می کند ... حضرت می فرمود که مواظب باشد که نمازش را رها نکند زیرا نماز کم کم باعث می شود که از آن مسیر بد برمی گردد . مثل بدن که ما گاهی غذاهای مسموم وارد بدن می کنیم .اگر اصل بدن سالم باشد خود بدن مقابله می کند و آن سم را بیرون می کند و آنرا دفع می کند ولی اگر بدن ناسالم باشد انسان را از پا می اندازد . به همه و جوانان توصیه می کنیم که نگران این حرفها و حدیث ها نباشند . مثل کسی که به یک ارزشی رسیده و دارد این ارزش را انجام می دهد .

مولوی می گوید :

پیرو پیغمبرانی ره سپر                         طعنه ی خَلقان همه بادی شِمُر .

 کسانی که کارهای خوب را مسخره می کنند دو دلیل دارند .

یکی اینکه اصلا اعتقاد به آن کار ندارند که این خیلی مهم نیست.

 دلیل دوم این است که چون خودشان دارند راه کج می روند دوست دارند که همه ی انسانها با آنها کج بروند ولی اعتقاد دارند . کسی که ماشینش تصادف کرده و آسیب دیده، وقتی یک ماشینی می بیند که تصادف کرده خوشحال می شود . من که در دانشگاه مشروط شده ام ، بدم نمی آید که چند نفر هم مثل من مشروط بشوند . این یک وسوسه ی شیطانی است . وقتی خدا ابلیس را از بهشت راند و گفت که به جهنم برو .ابلیس گفت : حالا که من به جهنم می روم عده ای را هم با خودم به جهنم می روم . وقتی من می بینم که یک عده هم درد من هستند یک تخفیفی به دردهای من داده می شود . شما گوش به این حرفها نده و کار خودت را بکن .