این که شخصی در زمان حیات دنیوی خویش نماز نخواند و بگوید پول می دهم برایم بخوانند با کسی که خود نمازهایش را خوانده چه تفاوتی دارد و آیا اصلاً چنین تفکری صحیح است؟
همان گونه که می دانید، نماز علاوه بر آن که یک تکلیف است، اما دارای آثار و برکات معنوی و مادی در زندگی است که ممکن است شخص پولدار بعد از مرگش وارثان بتوانند با نماز استیجاری از عذاب اخروی او کم کنند، اما به طور قطع این شخص از فیوضات و برکات دنیوی و درجات اخروی آن محروم مانده است.
برخی از تفاوت های کسی که نماز می خواند با کسی که نماز نخوانده و بعد از مرگ باید به صورت استیجاری نمازهایش را بجا آورند به شرح زیر بیان می شود:
1. یکی از تفاوت های کسی که نماز را با شرایط آن در حیات دنیوی بجا می آورد، با کسی که بعد از مرگ برایش انجام می دهند، این است که این نماز در دنیا او را از زشتی ها و گناه به دور می کند: «...و نماز را برپا دار، که نماز (انسان را) از زشتی ها و گناه باز مىدارد...». [عنکبوت، 45.] البته، هر نمازى به همان اندازه که از شرایط کمال و روح عبادت برخوردار است نهى از فحشا و منکر مىکند. اما کسی که نماز نمی خواند از این معنویت محروم بوده و به فساد و گناه روی می آورد و بیشتر فحشا و منکرات دنیوی در اثر بی نمازی است.
2. انسان اگر بخواهد در دنیا زندگی نماید، نیاز به رحمت و نعمت و برکات الاهی دارد و یکی از موجبات رحمت الاهی در حیات دنیوی، نماز است. انسان بی نماز در حیات دنیوی خود از رحمت الاهی بدور است. البته، ممکن است چنین شخصی دارای مال و ثروت باشد، ولی این مال و ثروت بجای این که او را به قرب الاهی برساند، برای او مانع بوده و او را از خدا دور می کند؛ چراکه غیر از دنیاپرستی، نیّت الاهی در زندگی او نیست، هر چند ممکن است برای شخص بی نماز بعد از مرگ او نمازهایش را بجا آورند – اگر کسی باشد نمازهایش را بخواند-، فقط تکلیفی از او ساقط شده، ولی از رحمت، قرب الاهی و درجه والای معنوی در حیات دنیوی و اخروی محروم می ماند.
تذکر :
البته معلوم نیست که ثروت شخص تا آخر عمرش باقی بماند که بتواند وصیت کند تا مثلا 60 سال برایش نماز بخوانند و از طرفی آیا تضمین صد در صدی وجود دارد که ورثه به آن وصیت عمل کنند و خیلی وقت ها به خاطر این بی اعتنایی توفیق وصیت نیز از شخص گرفته می شود
مثال برای درک مفهوم این مطلب که باید خود شخص اقدام کند نه با توصیه و سفارش داستان کسی است که بگوید من غذا نمی خورم بعدا آمپول تقویتی می زنم !
این شخص علاوه بر این که لذت غذا خوردن را از دست می دهد و ویتامین های لازم در غذا را جذب نمی کند؛ درد آمپول را هم باید به جان بخرد.
