در روایات چگونه اهمیت و فضیلت «رکوع و سجود» بیان شده است؟
1⃣. امام صادق (علیه السلام) فرمود:
«عَلَیکُم بِطُولِ الرُّکوُع و السُّجُودِ فَاِنَّ اَحَدَکُم اِذَا اَطَالَ الرُّکُوعَ وَ السُّجُودَ هَتَفَ اِبْلِیسُ مِنْ خَلْفِهِ فَقَالَ یَا وَیلَه اَطَاعَ وَ عَصَیْتُ وَ سَجَدَ وَ اَبَیْتُ»
بر شما باد به طولانى کردن رکوع و سجود؛ زیرا وقتى که یکى از شما رکوع و سجده خود را طولانى کند، ابلیس ندا دهد از پشت سر او، واى بر من، اطاعت کرد و عصیان کردم، سجده کرد و إبا نمودم.
مستدرک سفینه البحار، ج ۴، ص ۱۸۹.
2⃣. امام باقر (علیه السلام) نیز فرمود:
«مَن اَتَمَّ رُکُوعَه لَم یَدْخُلْهُ وَحْشَةُ الْقَبْرِ»
کسى که رکوع خود را تماماً به جاى آورد و حق آن را ادا کند، وحشت قبر به او راه پیدا نکند).
مستدرک سفینه البحار، ج ۴، ص ۱۸۹.
3⃣. بیش از همه شیطان به مسئله سجده حساس است؛ زیرا او به وسیله همین سجده رانده شد،
و در روایتى از مولى على (علیه السلام) آمده که سجده را طولانى کنید که عملى سنگین تر بر #ابلیس نیست که ببیند انسانى در سجده است، زیرا او امر به سجده شد و عصیان کرد.
الإحتجاج على أهل اللجاج، ج ۱، ص ۲۴۷، بحار الأنوار، ج ۶۵، ص ۲۶۵.
