اگر نماز، انسان را از فحشا و منكر باز مى‌دارد، چرا بعضى نمازگزاران مرتكب خلاف مى‌شوند؟
اولاً تخمۀ پوك، هيچ گاه سبز نمى‌شود و نماز بدون حضور قلب، تخمه پوك است. نمازى سبب دورى انسان از مفاسد مى‌شود كه با حضور قلب باشد وگرنه حركت لب و كمر چنين خاصيّتى را ندارد.
اگر مدرسه و دانشگاه به انسان رشد علمى مى‌دهد به اين معنا نيست كه هركس به مدرسه و دانشگاه رفت به آن رشد مى‌رسد، بلكه به اين معناست كه مدرسه و دانشگاه بستر رشد است به شرط آنكه با جدّيّت درس بخوانيد و آنچه را مى‌خوانيد بفهميد. نماز نيز اگر با اصول و شرايطى كه دارد اقامه گردد، مانع فحشا و منكر مى‌شود. «اِنّ الصّلوةَ تَنهىٰ عن الفحشاءِ و المُنكر»[1]
ثانياً نمازگزارى كه گاهى خلاف مى‌كند، اگر اهل نماز نبود خلافش بيشتر بود، زيرا همين نمازگزار براى صحيح بودن نمازش مجبور است بدن و لباسش پاك باشد، لباس و مكانش از مال مردم نباشد و همين مقدار مراعات احكام و مسائل، سبب دور شدن او از برخى گناهان و منكرات مى‌شود، همان گونه كه پوشيدن لباس سفيد، انسان را از نشستن روى زمين آلوده باز مى‌دارد.
