آیا واقعا نماز این قدر که میگویند، اهمیت دارد؟
در پاسخ باید گفت نماز بسیار بیشتر از چیزی که ما فکر میکنیم و تا الان شنیدهایم در اسلام اهمیت دارد. در حقیقت با نگاهی به آیات قرآن و روایات اهلبیتعلیهم السلام میفهمیم که نماز در بسیاری از مهمترین جنبههای زندگی مادی و معنوی انسانها، نقش محوری و اساسی دارد که اکنون به بعضی از موارد آن اشاره میکنیم.
·محوریت در ایمان به قرآن و معاد
در کلام خدا مراقبت از نمازهای خود، یکی از شاخصههای ایماد به قرآن و معاد معرفی شده است؛[1]یعنی مراقبت فرد نسبت به نماز و اوقات و بهبود انجام آن، نشانگر عمیقتر بودن ایمان او به معارف قرآن و نیز اصل معاد است.
·محوریت در شناخت متقین
در قرآن کریم برای پرهیزکاران نشانههای فراوانی بیان شده که از مهمترین آنها برپاداشتن است.[2]
·محوریت در فروع دین
امام صادق علیه السلام فرمود: "حضرت لقمان فرزنش را از روزهای که او را از نماز باز میدارد نهی کرده است".[3]
همچنین امام باقر علیه السلام فرمود: "بعد از مسألۀ ولایت ما اهلبیتb هیچ چیزی مهمتر از نماز نیست؛ زیرا آن ستون دین است".[4]
·محوریت در تبلیغ دین
پیامبر اکرمi هنگامی که معاذ را به نمایندگی برای تبلیغ اسلام به یمن میفرستد به او دستور میدهد که همۀ معارف اسلام را بیان کند ولی بیشترین همتش بر نماز باشد.[5]
·محوریت در برنامههای حکومت دینی
قرآن کریم مهمترین شاخصۀ حکومت صالحان را برپا داشتن نماز معرفی مینماید.[6]حضرت علی علیه السلام زمانی که مالک اشتر را حاکم مصر کرد در نامهای به وی ، او را به اهمیت دادن به نماز و بهجاآوردن آن در اول وقت سفارش کرد.[7]
·محوریت در روابط اجتماعی
قرآن کریم ما را از دوستی با اهل کتاب مثل یهود و مسیحیانی که دین ما و از جمله نماز را مسخره میکنند بر حذر میدارد.[8]
·محوریت در هجرت
حضرت ابراهیم علیه السلام علت هجرت خود از فلسطین به مکه مکرمه را، اقامۀ نماز معرفی مینماید.[9]
·محوریت در قضاوت دربارۀ افراد
هارونبنخارجه نزد امام صادق علیه السلام از اخلاق یکی از اصحاب آن حضرت ستایش کرد حضرت فرمودند: "نماز او چگونه است؟" [کنایه از اینکه آیا به نمازش هم اهمیت لازم را میدهد یا خیر][10]
·محوریت در شیعه بودن
امام صادق علیه السلام فرمودند: "اگر میخواهید شیعیان ما را بشناسید آنها را در سه جا امتحان کنید اول موقع نماز بیینید چقدر بر نماز محافظت میکنند و...".[11]
·محوریت در مسافرت
امیر مومنان علی علیه السلام فرمود: "انسان مؤمن به سفری که دین و نماز او در معرض خطر قرار میگیرد نباید برود".[12]
[1]. انعام: 92.
[2]. بقرة: 3.
[3]. نوری، مستدركالوسائل، ج 3، ص 43.
[4]. أحمد بن محمد بن خالد البرقي، المحاسن، ج1، ص286.
[5]. ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص 26.
[6]. الحج: 41.
[7]. نهج البلاغة، ص 385.
[8]. مائدة: 57 ؛ مائدة: 58.
[9]. إبراهيم: 37.
[10]. کلینی، الكافي، ج3، ص487.
[11]. قرب الإسناد، ص78.
[12]. شیخ صدوق، الخصال، ج2، ص630.