اخلاص را چگونه می‌توان به دست آورد و پس از به دست آوردن چگونه می‌توان از آن محافظت نمود؟

یکی از راه‌های کسب اخلاص عبادت در خلوت و پنهانی است. پنهان کردن عبادت و عمل نیک مؤمن، مطلوب خداوند و مورد ترغیب اوست؛ زیرا این کار نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضی از رذائل اخلاقی مانند عجب، ریا، تکبر، حب مقام حفظ می‌کند و عمل او را از اختلاط با هدف‌های نادرست، خالص می‌کند.

اعمال خالص همیشه در معرض خطر قرار دارد؛ از این رو حفظ اخلاص بعد از عمل مشکل‌تر از انجام عمل بااخلاص است. اگر اعمال انسان برای خدا باشد و این انگیزه تا روز قیامت باقی بماند، استحقاق پاداش را دارد.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: "هرگاه کسی، عمل نیکی را انجام دهد، آن عمل برای او ثبت می‌شود که حسنه‌ای را در پنهانی انجام داده است. اگر آن را بازگو کرد، آنچه نوشته شده است، پاک می‌شود و ثبت می‌گردد که حسنه‌ای را آشکارا انجام داده است. اگر دو مرتبه آن را بازگو کرد، پاک می‌شود و ثبت می‌گردد که مرتکب ریا شده است".[1] کاری که بالاترین ارزش را داراست، با بازگو کردنش به گناه تبدیل می‌شود. وسوسه‌ها و انگیزه‌های شیطانی بعد از عبادت خالص، قوی‌تر از قبل از عمل است.