کسی که با نامحرم رابطه نامشروع دارد، آیا باید نماز و روزه های خود و اخلاق حسنه را ترک کند؟ تکلیف این افراد چیست؟

تذکر چند نکته:

اول: خداوند عاقبت و تکلیف بندگانش را می داند و ما به آن آگاهی نداریم.
دوم: اكثر مومنين كه نماز مي خوانند و روزه مي گيرند، گاهي نيز آلوده به گناه مي شوند. كسي نمي تواند ادعا كند كه هرگز گناه نمي كند. اين ادعا خاص معصومين(ع) است. همين نمازهاي بي روح و دست و پا شکسته هم اثراتی برای گنهکاران دارد و اگر انسان همين نماز بي روح را هم ترک کنند، ميزان جرم و خطا و معصيت آنها بيشتر می‌شود.
سوم: اگر آلوده به گناهی است دلیل ندارد که گناهان دیگر را انجام دهد. ترک نماز از گناهان سنگین است. پس کسی که آلوده به گناهی است، نباید با انجام گناهی بزرگتر، خود را به اعماق جهنم ببرد.
چهارم: بیشتر گنهکاران، می‌دانند کارشان گناه است، اما توان و اراده ترک آن را ندارند، امید است که به مرور، همین نمازهای دست و پاشکسته، به ما توان دوری از گناهان دیگر را بدهد.
بنابراین نباید گفت، حالا که ما گنهکاریم، پس نماز هم نخوانیم. این وسوسه شیطان است. البته باید مراقب باشیم که ادامه گناه سبب می شود قلبمان سخت شود و توفیق نماز را هم از دست بدهیم و چه بسا حتی کارمان به انکار خدا و آیات آن هم برسد.

قرآن در سوره مبارکه روم آیه ۱۰ هشدار می دهد که: " ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ أَساءُوا السّوأیٰ أَن کَذَّبوا بِآیاتِ اللَّهِ وَکانوا بِ‌ها یَستَهزِئونَ" ؛ سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آن را به مسخره گرفتند!