با وجود اهمیت بالای نماز چرا قرآن فقط دستور به اقامه ی نماز داده و شيوه و جزئیات آن را بیان نکرده است؟
قرآن قانون اساسيِ اسلام مي باشد و در قانون اساسي ـ همان گونه که از اسم آن پيداست ـ اصول اساسی بيان می شود نه جزئيات. انتظار بیانِ مصاديق و جزئيات در قرآن، مانند انتظار بیانِ همه جزئيات در كتاب قانون اساسى كشور است.
اگر قرآن در هر موضوعی وارد جزئيات شود و به همه سؤالات پاسخ دهد، از کتاب واحد بودن خارج شده و دائره المعارفِ قطوری می گردد که استفاده از آن سخت می شود، ضمن آنکه فروعات مسائل، بر حسب زمان و مکان و شرائط افراد، دچار دگرگونی مي شوند و حکم ثابتي برای همه موارد وجود ندارد.
روش قرآن بيان اصول عمومى است و بیان مصاديق و جزئيات غالباً بر عهده پيامبر گرامي صلی الله علیه و آله می‌باشد. ایشان دو وظیفه داشتند تلاوت آیات قرآن برای مردم و بیان مصادیق و جزئیات اصول قرآن. «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ»
«و قرآن را بر تو فرستاديم تا آنچه براى مردم نازل شده است، براى آنها بيان كنى و آشكار سازى، شايد آنان بينديشند.»
خداوند می‌فرماید: «لِتُبَيِّنَ» و نمی‌گوید: «لِتَقرَأ» يا «لِيَتلُوَا» یعنی پيامبر علاوه بر تلاوت، بايد مصاديق و جزئيات را روشن كند.
قرآن به صورت قانونِ کلی می فرمايد: «اَقِمِ الصَّلاةَ». امّا اینکه چند نماز بخوانیم و هر کدام چند رکعت باشد و کيفيت خواندن آن چگونه باشد؟ اين وظيفه پيامبر است.
