حالات چهارده معصوم عليهم السلام هنگام نماز چگونه بوده است و چقدر به نماز اهمیت می دادند؟

~~به تعدادي از روايات و نقل هاي تاريخي اشاره مي کنیم:
1. رسول خدا صلی الله عليه و آله
همسر آن حضرت می‏گوید: قبل از نماز با پیامبر (ص) صحبت می‏کردیم و او نیز سخن می‏گفت؛ ولی هنگامی که وقت نماز فرا‏ ‏می‏رسید (سخن با ما را رها می‏کرد) گویا اصلاً نه ما او را می‏شناسیم نه او ما را می‏شناسد.
ایشان مي فرمود: «همانا خداوند روشني چشم مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من نمود و.. من هرگز از نماز سير نمي شوم »  و با اين كه بي گناه بود اما از خوف خداوند چنان در نماز مي گريست كه جانمازش خيس مي شد.
2. اميرالمومنين علي (عليه السلام)
ایشان چون وقت نماز فرا مي رسيد، به خود مي پيچيد و مي لرزيد، به او مي گفتند: اي اميرالمؤمنين ! تو را چه شده است؟ مي فرمود: وقت اداي امانتي شده است كه خداوند آن را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه كرده و آنها از قبول آن ابا كردند و از آن بيمناك شدند.
3. حضرت فاطمه (سلام الله عليها )
ایشان مانند پدر گراميشان آنقدر به نماز مي ايستاد كه پاهايش ورم مي كرد.  پيامبر اکرم فرمودند: « و اما دخترم فاطمه ... هرگاه در محرابش به نماز مي ايستد، نورش براي فرشتگان آسمان آن چنان مي درخشد كه  ستارگان براي اهل زمين مي درخشد