می خواستم درباره طریقه خواندن نماز غفیله و آثار آن اطلاعاتی داشته باشم؟
در روایات شیعه برای نماز غفیله ثواب و فواید بسیاری بیان شده که ما در این جا به برخی از آنها اشاره می نماییم.
1. نماز بین نماز مغرب و عشاء بسیار فضیلت دارد و آن نماز توبهکنندگان است و در روایت وارد شده که به آن نماز «غفیله» می گویند و آن دو رکعت است، که در رکعت اول پس از حمد آیه وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً و در رکعت دوم پس از حمد آیه وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ میخوانند، و ثواب این نماز نزد خدا از گرفتن روزه بیشتر است.(دیلمی، حسن، ارشاد القلوب الی الصواب، سلگی نهاوندی، علی، ج1، ص 232)
2. ه پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود:در ساعت غفلت نماز نافله گزارید هر چند که دو رکعت نماز ساده باشد؛ زیرا آن دو رکعت سرای ارجمندی و بهشت را به دنبال آورد. عرض شد:ای پیامبر خدا! ساعت غفلت کدام است؟ فرمود:بین مغرب و عشاء (نماز غفیله).(صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، حسن زاده، صادق، ص 115، ح 1)
3. امام صادق (علیه السلام) فرمود:هر کس این دو رکعت را در بین نماز مغرب و عشا بخواند و به این دعا تبرّک جوید و حاجت خود را از حضرت حق طلب نماید خداوند حاجت او را بر آورده نماید و آن چه را خواهد به او کرامت کند».( بهایی، منهاج النجاح فی ترجمة مفتاح الفلاح، بسطامی، علی بن طیفور، ص 309)
کیفیت خواندن نماز غفیله
یکی از نمازهای مستحبّ نماز غفیله است که بین نماز مغرب و عشا خوانده میشود. این نماز دو رکعت است که در رکعت اوّل آن، بعد از حمد باید به جای سوره، این آیه را بخوانند:
«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادی فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِی الْمُوْمِنِینَ»
و در رکعت دوم بعد از حمد به جای سوره، این آیه را بخوانند «وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلَّا هُوَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فِی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلَّا فِی کِتابٍ مُبِینٍ».
و در قنوت آن بگویند:«اللَّهُمَّ إِنِّی اسْأَلُکَ بِمَفاتِحِ الْغَیْبِ الَّتِی لا یَعْلَمُهَا الَّا انْتَ انْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْ تَفْعَلَ بِی کَذا وَ کَذا» و به جای کلمه «کذا و کذا» حاجت های خود را بگویند و بعد بگویند:«اللَّهُمَّ انْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقادِرُ عَلَی طَلِبَتِی تَعْلَمُ حاجَتِی فَأسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَیْتَهَا لِی».(خمینی، روح الله، توضیح المسائل (المحشی) ، ج 1، ص 430،)
