آیا درست است که شرابخوار نباید چهل روز نماز بخواند؟
اين مساله درست نيست كه فرد شراب خوار نبايد تا چهل روز نماز بخواند، بلكه بر او همانند هر فرد ديگري واجب است نمازش را بخواند و اگر نخواند گناه ديگري مرتكب شده، اما در عين حال بدون توبه و بخشايش خداوند تا چهل روز نمازهايش مورد قبول نخواهد بود و ارزشي ندارد.
در واقع اين حكم تنبيهي از جانب خداوند براي انسان مشروبخوار است كه اي بنده خطاكار من! مي توانستي با نماز به عرش الهي سفر كني و با محبوب ترين همنشين و دوست خود درد دل كني و توجه او را جلب كني و مورد لطف و عنايت او قرار بگيري، لكن با اين خطا براي مدتي مكلف به خواندن نمازي هستي كه از تو قبول نخواهد شد؛ اين خود بالاترين مجازات روحي براي فرد شراب خوار است زيرا مي بيند اگر نماز بخوانند، اثر تعالي بخش و مثبت آخرتي چنداني ندارد ، اما در عين حال اگر ترك كنند، مستحق عذاب مي شوند.
در واقع مي توان گفت اين قبيل قوانین جنبه بازدارندگي دارند تا فرد بواسطه همين تبعات منفي و پيامدهاي طولاني از گام نهادن در اين راه خطرناك منصرف گردد و خود را گرفتار اين آلودگي ننمايد.
علي(علیه السلام) فرمود: من‌شرب‌المسکر لم تقبل صلوته أربعين يوماً و ليلهً؛ کسي که مست کننده بنوشد، تا چهل شبانه روز نمازش قبول نمي‌شود. (1)
پيامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: اگر در آن چهل روز بدون توبه بميرد، خداوند او را از آب هاي جوشان جهنم خواهد نوشانيد . (2)
از ديدگاه اسلام حتي نشستن بر سفره‌اي که در آن شراب نوشيده شود، حرام‌است ، علي(علیه السلام) فرمود: لا تجلسوا علي‌مائده تشرب عليها الخمر ؛ بر سر سفره(يا ميزي) که در آن شراب نوشيده مي‌شود ننشينيد . (3)
رسول‌اللّه(صلی الله علیه و آله) فرمود: ملعون‌است ، ملعون‌است کسي که بر سفره‌اي که در آن شراب نوشيده شود بنشيند. (4)
گناه از هر نوع كه باشد، مانع قبولي اعمال انسان مي شود . در مورد شراب كه تا 40 روز بيان شده ، شايد به خاطر آن است كه تأثير آن در روح و روان انسان تا 40 روز باقي مي ماند. در اين چهل روز اگر چه خواندن نماز و گرفتن روزه و عبادات ديگر از او رفع تكليف مي كند و از گردن او ساقط مي شود، اما مانع قبولي و ثواب و پاداش براي اعمال او مي شود. مگر اينكه توبه نماييد و اثر آن گناه را با توبه از بين ببرد.
بسياري از گناهان مي تواند مانع قبولي اعمال انسان شوند.بهترين چيزي كه مي تواند اثر گناه را پاك كند، توبه به درگاه خدا و لطف و رحمت و بخشايش خدا است.
پي‌نوشت‌ها :
1 . بحارالانوار ، ج79، ص 138 .
2 . همان ، ص131 .
3 . همان ، ص 128 .
4 . همان ، ص141 .
