ارائه توسط ستاد اقامه نماز
قم که بودیم یک بار از تلویزیون تصویر حرم حضرت امیر پخش می‌شد. آرزو داشتم یک نماز صبح را در صحن و سرای امیرالمومنین علیه السلام باشم. نماز صبح را در حرم خواندیم. خدا را شکر.
همه كارهاى مهندسى بزرگ بايستى يك پيوست مسجد و نمازخانه داشته باشد. وقتى مترو طراحى می‌‌‌كنيم، براى ايستگاه مترو، مسجد در آن ملاحظه شود؛ ايستگاه قطار طراحى می‌‌‌كنيم، فرودگاه طراحى می‌‌‌كنيم، مسجد در آن حتماً ديده شود.
یکی از مسائل جنجال برانگیز علیه شیعه – از روی جهل یا دشمنی – که از طرف مخالفان مطرح می شود و از این طریق شیعه را مورد حمله قرار می دهند، مسئله سجده بر خاک است. در حالی که اگر این مسئله از روی حق و انصاف و به دور از هرگونه تعصب بررسی شود، نتیجه آن درست برعکس آن چیزی است که به شیعه نسبت می دهند؛ زیرا که شیعه بر خاک سجده می کند، نه برای خاک؛ چرا که سجده بر دو قسم است؛ یکی سجده برای چیزی و دیگری سجده بر چیزی.
متن پیش رو، جلوه هایی از نماز در قیام امام حسین علیه السلام و وظایف همه مؤمنین خصوصاً زائران اربعین سید و سالار شهیدان را که قبلا در قالب چند بروشور ارائه شده را تقدیم می کنیم:
بر اساس شواهد و دلایل دینی اگر نماز آن‌گونه که باید، اقامه شود آثار و برکات فراوانی به همراه دارد. آثاری که هم زندگی فردی و هم جهان سازمانی افراد را تحت پوشش قرار می‌دهد. همان‌طور که می‌دانیم زندگی فردی و زندگی سازمانی کارمندان و مدیران پیوند وثیق و ناگسستنی دارد. در فصل‌های قبل آثار نماز در حیطه زندگی فردی و حالات نفسانی انسان بررسی شده است. اینک آثار نماز در حیطه زندگی سازمانی و اداری مورد بحث قرار می‌گیرد. این نکته حائز اهمیت است که توجه به ساحت‌های معنوی و نفسانی و فردی تسهیل‌کننده و زمینه‌ساز بروز و ظهور آثار سازمانی است. به تعبیر دیگر، آثار سازمانی وقتی فرصت بروز می‌یابد که در آثار نفسانی و معنوی نماز تحقق یافته باشد. در این بخش آثار سازمانی نماز به صورت مختصر یادآوری می‌گردد.
دوستی، رابطه‌ای کامل‌تر و برتر از معاشرت ساده و همزیستی مـعـمـولـی است. یک فرد ممکن است در محیط زندگی، یا محل کار، یا سر کـلاس بـا افـراد مختلف برخورد داشته باشد، بدون اینکه بین او و آنـان صـمـیمیت و همدلی و همراهی وجود داشته باشد. چنین رابطه‌ای را دوسـتـانه نخوانند. دوستی گوهری است گران‌سنگ و ودیعه‌ای اسـت الـهـی رابـطـه‌ای است از عمق دل و جان و وحدت‌آفرین که انـسـان‌هـا را بـه هـم پـیوند داده، دلسوز یکدیگر و همدم و همراه هم می‌سازد و در غم و شادی‌ها شریک و دمساز می‌کند.
خانواده، مهمترين واحد اجتماعي است كه در تربيت و شكلگيري نظام رفتاري افراد، بسيار مؤثر است. فرزندان از آغاز تولد در خانواده رشد ميكنند و خوب و بد را در آن محيط درك ميكنند؛ در حالي كه هنوز شخصيت فرزندان شكل نگرفته و نظام ارزشي و عقيدتي آنها به وجود نيامده است. پدر و مادر بيشترين زمان را با فرزندان ميگذرانند و وجود رابطه عاطفي بين آنها، عامل بسيار مهمي در قوام الگوپذيري است.
