آیتالله شیخ مرتضی طالقانی از علمای برجسته حوزه علمیه و استاد عرفان و اخلاق بود که حتی مرجع بزرگی مانند **آیتالله العظمی بروجردی** نیز در مسائل عرفانی از محضر ایشان بهره میبرد. شخصیت وی به دلیل سلوک اخلاقی و التزام به آداب شرعی، الگویی برای شاگردان و علاقهمندان به معنویت بود.
آیتالله طالقانی باور داشت اذان تنها یک ندای عبادی نیست، بلکه **ابزاری برای تربیت و انسانسازی** است. ایشان بهطور منظم در سه نوبت روز (صبح، ظهر و مغرب) بر پشت بام مدرسه میرفتند و اذان میگفتند. این عمل نه تنها نشانهای از عبادت خالصانه، بلکه تأکیدی بر نقش اذان در تقویت روحیه جمعی و تزکیه نفس بود.
شب وفات این عالم ربانی نیز از این قاعده مستثنی نبود! با وجود ضعف جسمانی، ایشان بر پشت بام رفتند و اذان صبح را به گوش جان حاضرین رساندند. این واقعه، نمادی از پایبندی ایشان به اصول تا آخرین لحظات زندگی است.