در زمان امام حسين عليه السّلام ، يكى از منافقين مُرده بود؛ و حضرت به دنبال جنازه آن منافق حركت مى نمود، در بين راه ، به يكى از اصحاب خويش برخورد نمود كه به سرعت از آنجا عبور مى كرد تا همراه جنازه قرار نگيرد، حضرت به او فرمود: كجا مى روى ؟ عرض كرد: از جنازه اين منافق فرار مى كنم كه بر او نماز نخوانم
بدان خشوع ثمره ايمان و نتيجه يقينى است كه به عظمت و جلال حقّ تعالى در دل حاصل مىشود. كسى كه اين يقين نصيب او شده در نماز و در غير نماز و در خلوت و حتّى در بيت الخلاء به هنگام قضاى حاجت دلش خاشع است، زيرا آنچه موجب پيدايش خشوع مىباشد اين است كه بنده بداند خداوند در همه حال بر او آگاهى دارد، و جلال و عظمت او را بشناسد، و به تقصير خود در برابر او معترف باشد. اين شناختها سبب پيدايش خشوعند و اختصاص به نماز ندارند
مرحوم كلينى ، راوندى و برخى ديگر از بزرگان به نقل از شخصى به نام ابراهيم فرزند موسى قزّاز - كه امام جماعت يكى از مساجد شهر خراسان (مسجد الرّضا عليه السلام ) بود - حكايت نمايند
پس از اينكه تشنگان عبادت و مناجات ، موانع تشكيل نماز جماعت را يكى پس از ديگرى برطرف كردند و در هر آسايشگاه اقدام به بستن صفوف منسجم و هماهنگ نماز جماعت كردند
ر اين قسمت مربيان مى توانند از شاگردان بپرسند كه چه مفاهيمى از احكام
احكام معمايى
احكام رمزى
قبل از خروج از منزل بنيت انجام دستور خداوند، با يك يا چند دانه خرما افطار نموده
نماز شب اوّل: چهارركعت درهرركعت بعداز حمدپانزده مرتبه توحيد