در ابتدا با هدف مشخص شدن مرزهای بحث لازم است چهار لغت توضیح داده شود که عبارتند از: سرّ، تأویل، حکمت و آداب.
مقدمات نماز همان اعمالی است که برای آمادگی حضور در یار، باید انجام گیرد. چون این ملاقات آدابی دارد و هر کسی را توان این ملاقات نیست. این آمادگی هم مانند نماز اسراری دارد، مهمترین آنها وضو یا تیمم است که نگاهی به آن داریم.
موقع نماز خواندن، وجودش سرشار از آرامش بود و خشوع در برابر خدا. هر وقت که حال بیشتری داشت و وقت هم اجازه
برای انجام سخنرانی به اصفهان رفته بود تا در پادگان برای افسران و مسئولان صحبت کند. در حین پرسش و پاسخ مسئولان
اصرارِ مراجع تقلید و نیاز مسلمانان هامبورگ به روحانی مبلغ و محقق موجب شد تا با قبول این رسالت، از دیار خویش هجرت کند
شغلش را خیلی دوست داشت؛ نه به خاطر اینکه از آن راه امرار معاش میکرد، نه! بلکه عاشقانه کار میکرد. میگفت: «معلمی شغل نیست
از زمانی که داخل هواپیما شدند، حال خوبی نداشتند. حالتشان عادی نبود و انگار نگران چیزی بودند! پرسیدند: «حاجآقا! مشکلی پیش آمده؟ چرا نگرانید؟
وقتِ نماز که میشد، باید اول وقت آن را بهجا میآوردند؛ حتی در اوج اشتغالات و گرفتاریها، به نماز اول وقت مقید بودند