حضور قلب یعنی انسان از آنچه که می گوید و آنچه که در ذهنش می گذرد و بر زبانش جاری میشود، غافل نباشد؛ اینجور نباشد که نفهمد.
بنده تصور میکنم اگر آدم بخواهد مشکلات خودش را با معاد حل کند، ولی قبل از آن مشکلاتش را با درک همین حیات دنیایی حل نکرده باشد، کارش دشوار است.
شهید مطهّري مي فرمودند: يكبار كه خدمت سید هاشم حداد بودم از من پرسيدند: نماز را چگونه ميخواني؟ عرض كردم: كاملاً توجّه به معانيِ كلمات و جملات آن دارم!
بهترين و كاملترين نوع حضور قلب اين است كه قلب نمازگزار هنگام انجام هر عملی از اعمال نماز يا گفتن هر قولی، متوجه همان عمل و قول باشد