ارائه توسط ستاد اقامه نماز
در اين رکوع اسراری نهفته که همچون دیگر کارهاي نماز، ريشه آن را در معراج پیامبر(ص) میتوان یافت. در نمازی كه پيامبر گرامي(ص) در معراج گزارد، پس از ركوع به او خطاب رسيد: "به عرش من بنگر! " او میفرماید: "به عرش الهي چنان نگريستم كه بي‌هوش شدم. پس از ديدن آن عظمت، به من الهام شد که بگويم: سبحان ربي العظيم و بحمده. هنگامي که اين ذكر را گفتم، از آن حالت بي‌هوشي بيرون آمدم. سپس با الهام‌هاي پياپي هفت بار آن را گفتم. آن‌گاه به خود آمدم و به حال عادي بازگشتم. "
محمد بن عمران از حضرت صادق(ع) پرسيد: "چرا در رکعت‌هاي آخر نماز، تسبيحات اربعه برتر از قرائت است؟" امام فرمود: "پيامبر گرامي(ص) در دو ركعت آخر نماز، بزرگي خداوند را مشاهده كرد و دلش از اين عظمت هراسيد و زبان به تسبيح خداوند گشود. از اين رو، تسبيح خدا در رکعت‌هاي آخر نماز، برتر از قرائت است
قرائت نماز دو راز نهان دارد؛ یکی به لحاظ آن چه قرائت مي‌شود و دیگری به اعتبار آن که يکي از حالت‌هاي نماز است. گواه آن که قرآن راز دارد، اين آیه گرامي است:
در این میان لیلة الرغائب از جمله شب های مهم، مفید و حیاتبخش است[4]؛ از این نظر که لیلة الرغائب شب رحمت است، شب مغفرت و آمرزش است؛ چراکه دریاى لطف و بخشش پروردگار در این شب موّاج است،[5] لذا در این شب مبارک، خداوند به بندگانش فضل خود را عطا می فرماید و به کرم خویش، آنان را می آمرزد.[6]
وارد حیاط شدم؛ «حاج آقا چقدر قشنگه، ایشاالله مبارکش باد ...» اولین متلک دسته جمعی بود که شنیدم. حیاط مدرسه به شکل L بر عکسه؛ پایین إل را رد کردم ...
