شـاید این حدیث متواتر را شنیده باشید که «هر که از برای نفع امت من چـهل حـدیث حفظ کند، خدای تعالی او را روز حساب فقیهی دانشمند برانگیزد.» امام خمینی(ره) نیز به جمعآوری چهل
در پرتو تداوم در ذکر خدا میتوان دیـده ملکوتبین پیدا کرد و درهای آسمان معنی را به روی خود گشود: « وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ...»[2]. نور ذکر، باطن امـور را بـر ما میگشاید حتی
ذکـر و یاد خدا آثار سازنده روحی و اخلاقی فراوانی دارد که یاد متقابل خدا از بنده، روشـنی دل، آرامـش قـلب، ترس از (نافرمانی) خدا، بصیرت و شناختشیطان، بخشش گناهان، و علم و حکمت از جمله آنهاست.
چـندی پیـش دانشجوئی که در رشتهء«تکنولوژی»دانشگاه«گندی شاهپور»تحصیل می کند، از ما پرسید: آیا خداوند محتاج به عبادات ما است؟!
اهمیت به انجام واجبات و نیز کوشا بودن در ادای مستحبّات، که تقیّد به ظواهر شرع نام دارد، محتاج صبر است. مسلمان حقیقی باید راجع به واجبات و مستحبات، صبر و استقامت داشته باشد تا کم کم آن صبر، به او تقیّد دهد و به مرور، آن تقیّد، برای او ملکه شود.