چکیده مقاله:

فراموش کردن هدف و جهت ، در زیر فشار گرفتاری های مادی ، امری طبیعی و واضع است. از طرفی امکان مرور کردن همه ی تعهدهایی که در راه رسیدن به هدف، بر عهده ی آدمی هست، در هر روز، تقریباً ناممکن و محال است و شنیدن از کسی که حرفه اش اینست محال تر . نماز گکیده و خلاصه ی اصول این مکتب را در خود دارد و با گفتنی ها و حرکت های حساب شده و منظمی که در آن هست ، نمودار انتولوجی توحیدی است. اگر هر سیستمی متکی به یک فلسفه ای ، که جزء پدیده های انسان و جزء ذات انسان است ، نباشد، به طور وضوح محکوم به فناست. چون دیگر نه تنها آن یک تفکر انسانی نیست بلکه یک نوع احساسات صرف می باشد که بنیاد عقلانی ندارد و بسیار ضروری است که اگر بخواهیم از نماز به عنوان یک اندیشه ی عرفانی در انقلابمان دفاع کنیم ، ریشه ی فلسفی آن را بررسی کنیم . زیرا بررسی فلسفه ی نماز ضامن تداوم این امر الهی است وگرنه این احساسات مطبوع و این قدرت و اتحاد عظیم الهی تا یک فلسفه ثابت و قابل دوامی در بنیاد نداشته باشد ادامه پیدا نخواهد کرد و مثل سایر جریاناتی که زود به وجود می آیند و زود هم از بین میروند ، خواهند بود و یا به قول حافظ خوش می درخشند ولی دولتی مستعمل اند.

مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید

مولف: لیلا کمالی بانیانی - کارشناس و دبیر آموزش و پرورش کامفیروز/مهدی رضا کمالی بانیانی - مدرس دانشگاه پیام نور/مجید رضا کمالی بانیانی - دانشجوی دکتری ( phd) دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک