گفتم: ای بابا! باز هم روزه اي؟ مگه تو چقدر روزه ي قضا داری؟
گفت: اين روزه ها جريمه است نه بدهی.
گفتم: داداش جان! یک جوری حرف بزن كه ما هم بفهميم.
گفت: یک خرده فكر کنی می فهمی آدم کی جريمه می شه.
گفتم: وقتي كار خطایی انجام بده.
گفت: آفرين! همينه.
گفتم: ما كه نفهميديم، مگه تو چكار کردی؟