ابن عباس گفت در صفین

که علی مرد جانفدای نماز

دیدم اندر فلک نگاه کند

 از پی فرصت ادای نماز

عرض کردم ه یا علی اکنون

وندرین صحنه نیست جای نماز

گفت بهر نماز می جنگیم

جنگ ما نیست جز برای نماز

این علی و آن حسین فرزندش

که فدا شد پی بقای نماز

آن حسینی  که خون بهاش خداست     

خون پاکش بود بهای نماز

ز نمازی که خواند در مقتل

خلق را کرد آشنای نماز

دست عباس با علم افتاد

تا نیفتند ز پا لوای نماز

خود و اصحاب با شهامت او

بر فشاندند سر بپای نماز

داد جان تا نماز جان گیرد

کرد محکم ز خون بنای نماز

زآن به خاکش نماز ارزنده است

که نماز از قیام او زنده است