از روایات اهل بیت (علیهم السلام)در موضوع پرخوری می‌‌شود فهمید که غذاى اضافى برای آدم سه مشکل خیلی بد درست می کند : یک اینکه قلب انسان را مثل سنگ می کند و آدم قساوت قلب می گیرد، دو اینکه نسان را در انجام عبادات تنبل می‌کند و آدم حال عبادت را از دست می دهد و سوم اینکه گوش را در برابر حرف های به درد بخور و مفید کر می کند یعنی انسان نمی تواند نصیحتی از دیگران قبول کند.

البته طبیعی هم هست این آثار؛چراکه  همان طوری که رفتار انسان تأثیر مثبت یا منفی در قلب و دل دارد، غذایی که آدم می خورد هم در نورانی یا تاریک شدن قلب اثر دارد. مثلا غذای خوب و مناسب علاوه بر انرژی که بدن می دهد قلب را هم روشن می‌‏کند؛که خب در عبادت هم تأثیر می‌گذارد. از آن طرف پرخوری باعث سنگدلی انسان می‏‌شود.پیامبر بزرگوار (ص) می‌فرماید: «دل‏ها را به زیاد خوردن و آشامیدن نمیرانید؛ زیرا دل‏‌ها مانند زراعتی که بیش از حد آبش دهند، می‏‌میرد».

یا می فرمایند «از غذاى اضافى بپرهیزید که قلب را پر قساوت می‌‌کند. از اطاعت حق تنبل می‌سازد. گوش را از شنیدن پند و اندرز کر می‌کند!». این مطلب کاملاً قابل حس است که وقتى انسان غذاى زیاد و سنگین می‌خورد، عبادات را به زحمت بجا می‌آورد. نشاطى براى عبادت ندارد. هنگامى که غذاى ساده و کم می‌خورد، پیش از اذان صبح بیدار است، با نشاط بوده و حال مطالعه و عبادت دارد.

 همچنین به تجربه ثابت شده است هنگامى که انسان روزه می‌گیرد، رقّت قلب وصفای دل پیدا می‌کند. بیشتر براى شنیدن جرف های خوب آمادگی پیدا می‌کند؛ بر عکس هنگامى که شکم پر است، فکر انسان درست کار نمی‌کند و خود را از خدا دور می‌بیند.

در روایات به رابطه‏ میان خوردن غذاى حرام و عدم قبولی نماز و روزه و عبادات، هم اشاره شده است. از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله می‌خوانیم: «هرکسى لقمه‏‌اى از غذاى حرام بخورد، تا چهل شبانه روز نماز او قبول نمی‌شود. تا چهل روز دعاى‏ او مستجاب نخواهد شد؛ هر گوشتى که از حرام بروید، آتش دوزخ براى آن سزاوارتر است؛ حتّى یک لقمه باعث روییدن گوشت می‌شود»!

در روایت دیگری هم از امام صادق علیه‌السلام درباره علت حرام شدن خوردن خون آمده است: «اینکه خداوند خوردن خون را حرام کرده، به خاطر آن است که سبب جنون و سنگدلى و کمبود رأفت و مهربانى می‌شود... تا آن جا که ممکن است فرد خونخوار فرزند و یا پدر و مادرش را به قتل برساند!».

در بخش دیگرى از همین روایت می‌فرماید: «شراب را خداوند به خاطر فسادی که ایجاد می کند حرام کرده است. کسی که به شراب خوردن عادت می کند مانند بت‌پرست است. بدنش لرزان می‌شود، نور (معنویّت) او از بین می رود، و دست آخر شخصیّت او ویران خواهد شد !

از طرف دیگر بعضی غذا ها برای نورانیت قلب خوب است.برای مثال در مورد ارتباط نوشیدن عسل با صفاى قلب، از امیرمؤمنان على علیه السلام می‌خوانیم: «الْعَسَلُ شِفاءٌ مِنْ کُلِّ داءَ وَ لا داءَ فیهِ یُقِّلُ الْبَلْغَمَ وَ یُجَّلِى الْقَلْبَ؛ عسل باعث شفاى تمام بیماری‌ها است و ... قلب را صفا می‌بخشد».