نماز، پيش از پيامبر(ص)، به مدينه رسيد.

در سال يازدهم بعثت، رسول خدا(ص) در موسم حج با گروهي ديگر از مردم يثرب ملاقات و گفت‌وگو كرد. آموزه‌هاي انساني اسلام، جاذبة معنوي رسول الله(ص) و جذبة آيات قرآن، دل آنان را نرم كرد. آنان اسلام را نه تنها راهي براي سعادت اخروي خود يافتند، بلكه آن را راهي براي بيرون آمدن از جنگ‌هاي پي در پي نيز دانستند. پس دعوت رسول خدا(ص) را اجابت كردند و اسلام آوردند. سپس به شهر خود بازگشتند و مردم و خاندان خود را از آنچه بر آنان در مكه گذشته بود، آگاه كردند. اسلام در يثرب با استقبال شاياني مواجه شد. چيزي نگذشت كه در كوچه‌ها و خانه‌ها، سخن از محمد(ص) و اسلام و قرآن بر سر زبان‌ها افتاد. اسعد بن زراره و ذكوان بن عبد قيس و ابوالهيثم، نخستين كساني بودند از مردم يثرب كه اسلام آوردند؛ در حالي كه برخي از آنان پيامبر(ص) را به چشم نديده بودند. يك سال پيش از هجرت، يعني در سال دوازدهم بعثت، دوازده نفر از انصار در موسم حج، در عقبة مني با رسول خدا بيعت كردند.[1] آنان پس از بيعت به مدينه بازگشتند و رسول خدا(ص) مصعب بن عمير بن هاشم را همراه آنان فرستاد تا به نو‌مسلمانان يثرب، قرآن و نماز بياموزد. مصعب بر اسعد بن زراره وارد شد و در خانة او براي مسلمانان يثرب، پيش‌نمازي مي‌كرد و قرآن مي‌خواند.[2]