نماز را كه خواند، برخاست و به جماعت نگريست. يكيك نمازگزاران را از نظر گذراند.
فرمود:
«گروهي از اهل مدينه را در ميان شما نميبينم. آنان را چه شده است؟ بيمارند يا عاجر؟»
گفتند:
«يا رسولَ الله، نه بيمارند و نه عاجز. نماز صبح را در خانههاي خود ميخوانند.»
فرمود:
«سوگند به خدا كه اگر ميدانستند چه فضيلت و ثوابي است در نماز جماعت، از بسترهاي خود برميخاستند و چهاردستوپا خود را به مسجد ميرساندند.»[1]
[1]. وسائل الشيعه، ج 5، ص 378.