مردانی که نه تجارت و نه معامله‌ای آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و ادای زکات غافل نمی‌کند؛ آنها از روزی می‌ترسند که در آن، دلها و چشمها زیر و رو می‌شود. سوره مبارکه نور آیه شریفه ی سی و هفتم و پیام های آیه

۱ - مردمان الهى و والا مقامى که تجارت و داد و ستد، آنان را از ذکر خدا، اقامه نماز و پرداخت زکات باز نمى دارد، همواره ترسان از روز قیامت اند. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة یخافون یومًا) برداشت یاد شده بر این اساس است که «رجال» مبتدا و «یخافون» خبر آن باشد.

۲ - هیچ داد و ستد و تجارتى، مردمان والا مقام و الهى را از یاد خدا، برپایى نماز و پرداخت زکات، غافل نمى سازد. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة)والا مقامى و بزرگى در برداشت یاد شده، از تنوین «رجال» - که براى تفخیم مى باشد - استفاده شده است و این که هیچ داد و ستدى از یاد خدا بازدارنده نیست، از نکره در سیاق نفى - که مفید عموم مى باشد - به دست آمده است.

۳ - منازل رفعت یافته به اذن خداوند، تنها شایسته مردان تسبیح گویى است که اشتغال به امور دنیا، هیچ گاه آنان را از رابطه با خدا، بازنمى دارد. (فى بیوت أذن اللّه أن ترفع ... رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة) برداشت یاد شده، بر این اساس است که «فى بیوت» متعلق به «یسبح» و ظرف براى «رجال» باشد; یعنى، خانه هایى که در آن مردمانى وجود دارند که... .

۴ - به اذن خدا خانه مردمان تسبیح گو، ذاکر، بر پا دارنده نماز و پرداخت کننده زکات، داراى مجد و عظمت است. (فى بیوت أذن اللّه أن ترفع و یذکر فیها اسمه یسبّح له فیها ... رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة)

۵ - مردمان تسبیح گو، ذاکر، بر پا دارنده نماز و پرداخت کننده زکات، از هدایت خاص خداوند به نور خویش برخورداراند. (یهدى اللّه لنوره من یشاء ... فى بیوت أذن اللّه ... یسبّح له فیها ... رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة)

۶ - تسبیح و ذکر دایم خدا، بر پایى نماز و پرداخت زکات، داراى جایگاهى ویژه و ارزشمند در بین سایر اعمال و موجب بلند پایگى مقام و تکامل معنوى انسان (یسبّح له فیها ... رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة) خداوند، در توصیف مردمان الهى و والا مقام تنها سه صفت را مطرح ساخته است: ۱- ذکر خدا، ۲- برپاداشتن نماز، ۳- پرداخت زکات. ذکر سه عمل یاد شده از میان صدها عمل نیک دیگر، حاکى از ارزش ویژه آنها و نیز تأثیر آنها در تکامل معنوى انسان است.

۷ - تجارت و داد و ستد اقتصادى، زمینه اى بس خطرناک براى غفلت از یاد خدا و انجام تکالیف الهى (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة)

۸ - مردان الهى، على رغم تلاش براى برآوردن نیازهاى اقتصادى خویش، هرگز از یاد خدا و انجام تکالیف فردى (نماز) و اجتماعى (زکات) غافل نمى شوند. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة)

۹ - تلاش اقتصادى و داد و ستدِ بازدارنده آدمى از یاد خدا، پوچ و بى ارزش است. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه) «تلهیهم» از ماده «لهو» به معناى کار بیهوده و پوچ است. آمدن این واژه به جاى واژه «منع» و «غفلت»، گویاى این حقیقت است که: تجارت و داد و ستدى که انسان را از یاد خدا باز دارد، کارى بیهوده و بى ارزش است.

۱۰ - خدا محورى در زندگى، اصلى است که هیچ گونه تلاش مادى و اقتصادى، نباید آن را تحت الشعاع قرار دهد. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه و إقام الصلوة و إیتاء الزکوة یخافون یومًا تتقلّب فیه القلوب و الأبصر)

۱۱ - تلاش براى تأمین توشه و سعادت اخروى، همراه با تأمین زندگى دنیایى، از ویژگى مردان الهى است. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه ... یخافون یومًا تتقلّب فیه القلوب و الأبصر)

۱۲ - در میان مسلمانان صدراسلام، افرادى بودند که اشتغال به امور دنیا، هیچ گاه آنان را از یاد خدا و انجام وظایف فردى و اجتماعى خویش، غافل نمى ساخت. (رجال لاتلهیهم تجرة و لابیع عن ذکر اللّه) برداشت یاد شده بر این اساس است که آیه شریفه، هر چند در توصیف مردان خداجویى است که دنیا آنان را از یاد خدا غافل نمى سازد; ولى از وجود چنین افرادى در میان مسلمانان صدراسلام نیز حکایت مى کند.

۱۳ - قیامت، روز زیر و رو شدن و تب و تاب دلها و دیده ها است. (یومًا تتقلّب فیه القلوب و الأبصر)

۱۴ - قیامت، داراى صحنه هایى هراس آور و هولناک (یخافون یومًا تتقلّب فیه القلوب و الأبصر)

۱۵ - مردان الهى، همواره از قیامت ترسان اند. (رجال ... یخافون یومًا تتقلّب فیه القلوب و الأبصر)

۱۶ - توجه و اعتقاد به صحنه هاى دشوار و سخت قیامت، مقتضى ترس از آن روز است.(یخافون یومًا تتقلّب فیه القلوب و الأبصر)

۱۷ - «عن أبى عبداللّه(ع) فى قول اللّه عزّوجلّ «رجال لاتلهیهم تجارة و لابیع عن ذکر اللّه» قال: کانوا اصحاب تجارة فإذا حضرت الصلاة ترکوا التجارة و انطلقوا إلى الصلاة...; از امام صادق(ع) درباره قول خداى - عزّوجل - «رجال لاتلهیهم تجارة و لابیع عن ذکر اللّه» روایت شده است که فرمود: [آن مردان] تاجرانى بودند که به هنگام نماز، تجارت را رها کرده و به سوى نماز مى شتافتند...». ۱- من لایحضره الفقیه، ج ۳- ، ص ۱۱۹، ح ۴، ب ۶۱; نورالثقلین، ج ۳، ص ۶۱۰، ح ۱- ۹۳.

دسته ها: اسرار نماز , آداب و احکام نماز , دعوت به نماز , چرایی و فلسفه نماز , اهمیت نماز ,