بچه های لشکر را جمع می کرد و برایشان سخن می گفت. حرف هایش از دل برمیخاست و بر دل مینشست. از اول سخنرانی اش تا آخر، رزمندگان اشک میریختند.
روزی از «سهل شوشتری» که از عرفای بزرگ و اهل کرامت بود پرسیدند: چگونه به این مقام و مرتبه رسیدی؟ او پاسخ داد: من در کودکی نزد دایی ام زندگی می کردم. وقتی هفت ساله بودم ...
در ایّامی که امام خمینی (رحمه الله علیه) در بیمارستان تحت معالجه و عمل جرّاحی بودند، لوله تنفّس در تراشه ایشان بود، (وقتی این لوله در مجرای تنفسی قرار می گیرد، شخص نمی تواند صحبت کند)، امّا امام با اینکه لوله به مجرای تنفسی ایشان وصل بود ...
یک روز صبح پدرم برخاست و شروع به گریه کردن نمود، از او پرسیدم: چرا اشک می ریزید؟ فرمود: برای این که دیشب نماز شب نخواندم! گفتم: پدر جان! نماز شب که مستحب است و ...
نماز شب، نشان عشق و محبّت انسان به آفریدگار است و این علاقه، انسان را از خواب جدا میكند و به راز و نیاز نیمه شب با محبوب وامیدارد.
خدا را پرستش كن و چیزى را شریك او قرار نده نمازهاى واجب را انجام ده و زكات واجب (حق مستمندان) را اداء كن و ماه رمضان را روزه بگیر.
حضرت رضا (ع) می فرماید: «بر شما باد به نماز شب که هیچ بنده مؤمنی در آخر شب برنمی خیزد و هشت رکعت نماز و دو رکعت شفع و یک رکعت وتر را نمی گزارد و هفتاد مرتبه در دعای دست خود استغفار نمی کند؛ مگر اینکه خدایش او را از عذاب گور و عذاب دوزخ پناه می دهد و عمرش را می افزاید و روزی اش را فراخ می دارد.