تسبیح خدا در حال عبادت و پرستش او به معنای منزه و مبرا دانستن او از صفاتی است که در ذهن، دل و جان پرستنده ایجاد می شود. از طرفی تسبیح خدا، از لحاظ ذهنی برای اکثریت انسان ها که به مقام توحید نرسیده اند عملاً منجر به «تعطیل» وجود خداوند خواهد شد؛ از این رو برای پرهیز از نفی و تعطیل، بارها در قرآن کریم سفارش به تسبیح به حمد، یا همراه با حمد (مدح صفات جمال) شده است.