انساني که در نماز، تسبيح خداوند مي گويد و تهليل گفته و حمد و سپاس ذات کردگاري را انجام مي دهد، در اوج عروج به عالم بقا و کمال انسانيت بوده و در کاملترين مصداق عبوديت و قُرب خداوند است.