ارائه توسط ستاد اقامه نماز
کلید واژه: نماز، نماز اول وقت، فضیلت نماز اول وقت، تعیین اول وقت، افضل بودن وقت اول از وقت ثانی هر نماز عرض کردیم: در روایات مبارکات از ائمه: نقل شده است که شارع مقدس این نماز هایی را که فرض کرده است، برای این‌ها دو وقت است مثل صلاة الجمعة استثناء شده بود. بیان کردیم که در ما نحن فیه آن وقت اول، نسبت به آن وقت ثانی، افضل است و اگر انسان صلات را در اول وقت بخواند، بناءً علی مانذکره این صلات فضیلت پیدا می‌کند، اما کلام بود که در وقت اول که بخواند، چه وقت فضیلت پیدا می‌کند؟ آیا به مجرد این که در صلات ظهر زوال شمس از دایره نصف النهار شد؟ ما به حسب روایات، تفصیل دادیم. گفتیم: در موارد که نافله نیست، یا نافله را قبل از ظهر می شود خواند مثل یوم الجمعه، وقت فضیلت شروعش به زوال شمس از دایره ای نصف النهار است و اما در مواردی که مشروعیت نافله بعد از دخول وقت صلات است، این روایات فرموده اند: کسی که در اول وقت به مجرد ظهر نافله را بخواند، وقت فضیلت صلات ظهر وقتی است که نافله را تمام کند« طالت أو قصرت» و اما نسبت به کسی که نافله را به مجرد الزوال شروع نکرده است تا فیء به قدم یا قدمین ـ که دوپابه اندازه ذراع است ـ برسد، تا این حد، فرصت نافله است، بعد از اینکه ذراع شد وذراع تمام شد، وقت فضیلت صلات ظهر می رسد. الاّ در موردی مثل ایام الحرّ الشدید که در آنجا انسان تبرید به صلات بکند، بهتر است نماز ظهرش را به وقتی بیندازد که هواخنک است، وقتی که ظل به اندازه مثل شاخص رسید، دلیلش هم همان صحیحه زراره بود که خواندیم.
علاقه ای که حضرت امام به نماز داشتند، عاشقانه بود، نه از روی عادت. مدتی قبل از اذان، خود را مهیای نماز می کردند و این کار را واقعاً عاشقانه انجام می دادند.
