تمام احکامی که در قران ذکر گردیده در صورتی که بیان وقید خاصی در روایات برای آنان ذکر نشده باشد به ظاهرشان اخذ می گردد واگر بیانی برای آنها آمده که اضافه تر از بیان قرانی است این روایات باید از لحاظ سند محکم باشند چون تخصیص وتقیید قرآن امری مهم و فخیم بوده و تساهل در آن تقریبا ایجاب تحریف در قرآن را می کند که فعلا این مورد از بحث ما خارج است.
یكی از بحثهای مهم علم تجوید، «مدّ و قصر» است. مدّ از احكامی است كه باعث زیبائی تلاوت قرآن مجید میشود و در علم تجوید برای آن قواعد معیّنی را آوردهاند.
مهر درسجده موضوعیت ندارد وبه هنگام سجده نماز، بايد بر خاك يا ساير اجزاى زمين سجده كرد يا بر چيزهايى كه از زمين مىرويد، مانند برگ و چوب درختان و تمام گياهان (به استثناى آنچه خوردنى يا پوشيدنى است) . بنابراين سجده كردن بر فرش جایز نیست وخاك بر همه چيز جهتسجده كردن ترجيح دارد،لذا براى آسان شدن كار،بسيارى از شيعيان قطعهاى از خاك تميز را كه قالب گيرى شده با خود همراه دارند كه نام آن را مهر مىنهند و بر آن سجده مىكنند كه هم پاك است و هم خاك. بنابراین, مهر همان خاك است كه به صورت تراكم درآمده است. سجده بر خاك امري معمول از زمان پيامبر(ص) بوده است و سجده بر خاك مخصوص يعني بر تربت سيدالشهدا(ع) مورد عمل و تأكيد امامان معصوم چون حضرت صادق(ع) بوده است.