ارائه توسط ستاد اقامه نماز
قنوت نیز بخشی از سلوک مؤمن در نماز است: قوموا لله قانتين. براي خدا مطيعانه بر پا خيزيد!
در سجده، گرامیترین اندامها به پستترین موجود، يعني خاک، ساییده میشود تا انسان نهایت خضوع و فروتنى را تنها براى خداى تقديم نمايد.
در اين رکوع اسراری نهفته که همچون دیگر کارهاي نماز، ريشه آن را در معراج پیامبر(ص) میتوان یافت. در نمازی كه پيامبر گرامي(ص) در معراج گزارد، پس از ركوع به او خطاب رسيد: "به عرش من بنگر! " او میفرماید: "به عرش الهي چنان نگريستم كه بيهوش شدم. پس از ديدن آن عظمت، به من الهام شد که بگويم: سبحان ربي العظيم و بحمده. هنگامي که اين ذكر را گفتم، از آن حالت بيهوشي بيرون آمدم. سپس با الهامهاي پياپي هفت بار آن را گفتم. آنگاه به خود آمدم و به حال عادي بازگشتم. "
محمد بن عمران از حضرت صادق(ع) پرسيد: "چرا در رکعتهاي آخر نماز، تسبيحات اربعه برتر از قرائت است؟" امام فرمود: "پيامبر گرامي(ص) در دو ركعت آخر نماز، بزرگي خداوند را مشاهده كرد و دلش از اين عظمت هراسيد و زبان به تسبيح خداوند گشود. از اين رو، تسبيح خدا در رکعتهاي آخر نماز، برتر از قرائت است
