یکی از دغدغه های همیشگی متدینین پیدا کردن حالت حضور و توجه در نماز است که البته کار بسیار مشکلی است اما هم مهم است و هم لازم. و در لزوم آن احادیث تکان دهنده ای وجود دارد
می دانم نماز نور چشم پیامبر است، از بچگی به من گفته اند که نماز مایه برکت است و سعادت. نماز هم می خوانم اما با بی حوصلگی، لذت نمی برم. با عجله و شتاب می خوانم. عبادات دیگر هم همینطور. مثلاً دعا کردن قرآن خواندن. چرا؟