ایـن مقاله با آیهای از قرآن سوره مؤمنون درباره نجات رهایی نمازگزارانی که با خـضوع و خـشوع نـماز را بجا میآورند و در جنب آن از لغو اعراض، و زکات را هم میپردازند
به طوریکه اغلب دوستان و آشنایان استحضار دارند اینجانب مدیر مجله تاریخ اسلام علی اکـبر تـشید در سـال 46 مریض و ناچار به مسافرت به لندن برای معالجه شدم
پرسـتش عارفانه، هم سبب آفرینش است و هم آفریننده ستایش، فضیلت و کرامت انسان به «عـبادت» و ارزش عـبادت بـه «حکمت» آن است و حکمت «شعائر الهی» بیپایان.
شـاید این حدیث متواتر را شنیده باشید که «هر که از برای نفع امت من چـهل حـدیث حفظ کند، خدای تعالی او را روز حساب فقیهی دانشمند برانگیزد.» امام خمینی(ره) نیز به جمعآوری چهل
در شماره پیش؛ماهیت خوشبختی را که آرامش روح میباشد تحلیل نمودیم و ضـعف ایسمهائیکه داعـیه سـعادت بشر را در سر می پرورانند بعنوان مسلکهای«بیخدا»نشان دادیم و سرانجام خاطر نشان ساختیم
در پرتو تداوم در ذکر خدا میتوان دیـده ملکوتبین پیدا کرد و درهای آسمان معنی را به روی خود گشود: « وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ...»[2]. نور ذکر، باطن امـور را بـر ما میگشاید حتی
ذکـر و یاد خدا آثار سازنده روحی و اخلاقی فراوانی دارد که یاد متقابل خدا از بنده، روشـنی دل، آرامـش قـلب، ترس از (نافرمانی) خدا، بصیرت و شناختشیطان، بخشش گناهان، و علم و حکمت از جمله آنهاست.