ارائه توسط ستاد اقامه نماز
در جست‌وجوی راهی برای جلب محبت بی‌پایان پروردگار، همواره به دنبال اعمالی هستیم که ما را به مقام «محبوبیت» نزد او برساند؛ مقامی که در آن خداوند بنده‌اش را بسیار بسیار دوست دارد. اما چگونه می‌توان به این مقام بلند دست یافت؟
یکی از گواهی‌های روشن در این مسیر، سفارش‌های پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) است. ایشان در روایتی، یکی از دوست‌داشتنی‌ترین اعمال نزد خداوند متعال را **«نماز اول وقت»** معرفی می‌فرمایند.
اما نماز اول وقت دقیقاً به چه معناست؟ یعنی در همان لحظه‌ای که ندای ملکوتی اذان بلند می‌شود و خداوند بنده‌اش را به سوی بهترین عمل (نماز) و بزرگ‌ترین کامیابی (رستگاری) فرا می‌خواند، انسان پاسخ مثبت دهد. یعنی بلافاصله پس از شنیدن اذان، برای اقامه نماز بلند شود و با وضو گرفتن و خواندن نماز، لبیک گوی ندای پروردگارش باشد.
اهمیت این عمل تا بدان جاست که همسر پیامبر اعظم نقل می‌کند: «من در تمام سال‌هایی که با پیامبر زندگی کردم، حتی یک بار هم نشد که ایشان نمازش را حتی چند دقیقه به تأخیر بیندازد.» این ثبات و مداومت رسول الله (ص) خود گویای جایگاه رفیع این عمل در منظومه عبادات است.
پیامبر اکرم (ص) در روایتی عجیب و بسیار پرمعنایی، فضیلت نماز اول وقت را نسبت به نمازهای دیگر، همچون فضیلت آخرت بر دنیا می‌دانند. حال بیندیشیم که این تشبیه چه عمقی دارد؟ آیا دنیا و آخرت با یکدیگر قابل قیاس هستند؟ مسلماً خیر! دنیا با تمام گستردگی‌اش در مقابل عظمت و جاودانگی آخرت، ناچیز و کوچک است. این مقایسه به روشنی نشان می‌دهد که نمازی که در اولین دقایق وقت خود خوانده می‌شود، با نمازی که در دقایق پایینی و آخر وقت ادا می‌گردد، از نظر ارزش و فضیلت، تفاوتی به‌اندازه تفاوت دنیا و آخرت دارد.
پس این فرصت طلایی و بی‌نظیری که خداوند در اختیار ما گذاشته است را از دست ندهیم. مواظب باشیم که این لحظات ناب که می‌تواند سبب عشق و محبت ویژه پروردگار به ما شود، به آسانی از دست نرود. با همت و اراده‌ای استوار، سعی کنیم پاسخ‌گوی ندای خدا باشیم و با اقامه نماز در اول وقت، گامی بلند در مسیر محبوبیت نزد او برداریم.
حجت الاسلام رجبی
