حی علی البهشت: نماز، سجده و عشق به معبود
1 حی علی البهشت: نماز، سجده و عشق به معبود
مؤذن در تدارک اذان است. برمی‌خیزد و بانگ برمی‌دارد تا ندا دهد آزمونی دیگر در راه است؛ وقت آن رسیده تا مشغله، دلبستگی‌ها و وابستگی‌هایی که تو را به خود مشغول ساخته است و پایانی بر آن متصور نیست، به کناری بگذاری و وظیفه‌ای را که هستی‌آفرین بر گرده‌ات نهاده به انجام رسانی.
نماز: وصال تن خاکی با کمال مطلق
نماز: وصال تن خاکی با کمال مطلق
وضو می‌سازی و مهیای انجام عبادت می‌شوی؛ به این امید که با شهادت بر حقانیت خداوند و به خاک افکندن خود در برابرش، اندک لبخندی از رضایت پروردگارت را کسب نمایی. قطره‌قطره آب شوی تا شاید جرعه‌جرعه عش بندگی‌ات را مداوا نمایی.
پرچمی را برافرازی تا به یگانه هستی و معبود بی‌همتایت بگویی: می‌خواهی از پاکان باشی و نیازمند یاری‌اش هستی.
سجده بر خاک: افتخاری بزرگ برای پاکان
آری، مهیای نماز می‌شوی. سجاده را که می‌گشایی، حوری‌وشی آن میان خودنمایی می‌کند. چند مثقالی خاک است؛ اما چه زیبا وصال این تن خاکی را با کمال مطلق مقدور می‌سازد.
با اینکه هم تو از خاکی و هم او، لیکن باید به او غبطه خورد؛ چه، خاک تو آلوده به مطامع و منافع دنیایی شده و می‌خواهد اندک‌اندک جسم و سپس روحت را در خود فرو ببرد و این خاک، همچنان بی‌غل‌وغش و پاک مانده است.
خنکای مهر و گرمای عاقبت خطاکاران
خنکای مهر و گرمای عاقبت خطاکاران
دست بر رویش که می‌کشی، خنکای وجودش تو را مسحور خود می‌نماید. سر را بر سجده می‌گذاری و خاک جسمت را بر خاک آستان پروردگار متعال می‌افکنی و پیشانی بر مهر بندگی‌اش می‌نهی.
ناگاه خنکای مهر بر پیشانی‌ات می‌نشیند. این خنکا را که به پیشانی نچشانی و سر بر سجده در برابر معبود نگذاری، گرمایی طاقت‌فرسا را خواهی چشید.
گفتگو با خاک: ناگفته‌هایی از تاریخ
خوب که بر مُهری که بر آن سجده می‌کنی، نظاره نمایی، سخن‌ها برای بازگویی دارد. آری، خموش است و مُهر بر لب دارد؛ مُهری به قدمت تاریخ؛ اما گفتنی‌های بسیاری برای تو دارد.
از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که فرمود خاك خبرهاى گذشته و آينده تا روز قيامت را براى او باز مى‌گوید و چه زیبا پیامبر گرامی ما که درود خدا بر او باد، امیرمؤمنان علی (علیه السلام) را ابوتراب لقب نهاد.
لذت بی‌منتهی نماز و سجده بر تربت پاک
اما خودمانیم، آن‌که جرعه‌ای از دریای لذت بی‌منتهای نماز را چشیده باشد، به‌خوبی می‌داند سجده بر مُهر ـ آن‌هم مهر تربت پاک و مطهر حسینی ـ لذتی ازلی و سرمستی ابدی را برای انسان معنا می‌کند.
حی علی البهشت و به سر مستی مدام بی‌تو تمام لذتمان می‌شود حرام.
پی‌نوشت
[1]. دانش‌آموخته خارج فقه و اصول حوزه علمیه و کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی
2. مشفق کاشانی.
3. ابوتراب به معنای آغشته به خاک است. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله)، علی (علیه السلام) را ابوتراب نامید و فرمود: «خاك خبرهاى گذشته و آينده تا روز قيامت را براى او باز مى‌گوید». علامه امینی، الغدير، ج6، ص337 ـ 338.
4. سید مهدی نژاد‌هاشمی.
