چکیده

خداوند در سرشت بشریت یکتا پرستی و خداگرایی را نهادینه کرده است و میل به پرستش جز لاینفک سرشت و فطرت هر انسانی است. نماز متعالی­ترین شکل پاسخ به این فطرت و کامل­ترین شیوه­ی نیایش و بیان نیاز به درگاه ایزد بی­نیاز است. کودکی که به دنیا می­اید، فطرتاً پاک و همچون طلای ناب و زمین بکر است؛ هر گونه که آن را شکل دهی همان گونه رشد می­کند. از آن جا که فرزندان می­توانند آیینه­ی تمام­نمای شخصیّت و خصلت های پدر و مادر گردند، رفتار و برخورد والدین در زمینه­ی تربیت کودکان و نوجوانان و ترغیب انان نسبت به عبادات، بسیار حائز اهمیت می­باشد؛ پس  در وهله­ی اول این وظیفه­ی والدین است که به فرزند خویش بیاموزند که هدف از آفرینش وی این است که پروردگار بزرگ را با صفات شایسته­اش بشناسد و وظایف خویش را در برابر او دریابند و او را در مسیر صحیح تربیت اسلامی قرار دهند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر نماز بر تربیت کودکان و نوجوانان می­باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی می­باشد که با استفاده از روش کتابخانه­ای- اسنادی در صدد انجام آن بر آمده­ایم. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که اگر تربیت اسلامی گردد و کودکان و نوجوانان به سمت نماز و عبادت گرایش یابند، از فحشا و منکر به دور نگه داشته می­شوند و در سایۀ جلال و عزّت باری تعالی از هر گونه رذایل اخلاقی از قبیل سرقت، جنایت و ... مصون خواهند ماند و دلهره و ناارامی که بیش تر خاص مهم ترین دروان زندگی هر فرد یعنی دورۀ کودکی و نوجوانی می باشد، با ذکر و یاد حضرت حق، رنگ می­ بازد و جای خود را به آرامش و امیدواری می دهد و با توکل بر قدرتی لایتناهی، اعتماد به نفس و امید در دل کودکان و نوجوانان ریشه می اندازد. هم چنین بر اساس نتایج این پژوهش می ­توان گفت که اکثر کودکان و نوجوانانی که به نماز گرایش دارند،خود را مقید به رعایت حقوق دیگران و پرهیز از هر گونه گناهان و رذایل میدانند که این امر نه تنها سبب ایجاد امنیت روحی و فردی می­گردد بلکه امنیت اجتماعی را نیز سبب  می ­شود. 

مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید

مولف: هاجر رحمانی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه کردستان، کارشناس روابط عمومی اداره بهزیستی شهرستان کامیاران