1. توجه به نعمت های اعطایی از سوی پروردگار

یادآوری نعمت های الهی و زیبایی های آفرینش، برای کودک، از شیوه هیی است که در کودک انگیزه ایجاد می کند.
بهتر است این یادآوری در قالب پرسش و پاسخ باشد.
مثلا از بچه بپرسیم: از چه کسی تشکر می کنی؟ او می گوید کسی که چیزی به من بدهد. بعد ما نعمت های  خدا را برایش بشماریم(غیرمستقیم)
لقمان با فرزندش چنین کرد: فرزندم، چه کسی خدا را عبادت کرد اما خداوند او را از یاری و عنایتش محروم ساخت؟ چه کسی خدا را جست و او را نیافت؟ فرزندم چه کسی خدا را یاد کرد اما خدا یادش نکرد؟ چه کسی بر خدا توکل کرد وخدا او را به دیگری وا گذاشت؟ چه کسی به درگاه او زاری و تضرع کرد و خدا او را مورد لطف و محبت خویش قرار نداد؟  1
1{ اختصاص مفید ص333 و بحار ج13 ص433}

2.تذکر با زنده کردن یاد خدا در ذهن کودک

زنده کردن یاد خدا در ذهن کودک، به او شخصیت الهی و معنوی می بخشد روح او را صیقل می دهد و به تدریج عبودیت ر ادر کودک ایجاد می کند.
باید به بچه ها یاد بدهیم همیشه و در همه حال یاد خدا باشند و او به تدریج حضور خدا را درک می کند و از کار های بد دوری می کند.
لقمان به فرزندش: یا بُنی اَقِلَّ الکَلامُ و اذکُرِ الله عزوجل فی کُلِّ مَکانٍ فاِنَّهُ فَد اَنذَرَکَ و عَلَّمَک  
{اختصاص مفید ص331}
او تو را هشدار داده و از کارهای بد بر حذر داشته و نیز بینا و آگاه ساختد.

3.اعلام محبت خداوند نسبت به کودک

اینکه خدا حتی از پدرومادر بچه ها را بیشتر دوست دارند و به آن ها بگوییم که خدا به خاطر کودکان، به بزرگ تر ها عنایت دارد.
امام صادق (ع): اِنَّ اللهَ لَیرحَمُ الوالِدَ لِشِدَّةِ حُبّهِ لِوَلَده
مردی که نسبت به فرزند خود محبت بسیار دارد مشغول رحمت و عنایت خداوند بزرگ است.
به کودکان بگوییم: که خدا محبت والدین را نسبت به فرزندانشان عبادت فرار داده است تا والدین بیشتر به بچه هایشان محبت کنند.
به آنها این حدیث را بگوییم: نگاه کردن پدرومادر به فرزند از روی مهر و محبت عبادت است.
وقتی کودک این چیزها را بداند: بیشتر محبت خدا در دلش جای می گیرد.