شب ، به سجده ، گريه ((باقر)) بديد ناله ها در خلوت ((صادق )) شنيد

اى شب اى تشريف قرآن را سلام                      اى ره معراج را اول مقام

اى شب اى آگاه ، از راز حرم                            با همه شب زنده داران ، همقدم

شب ، نماز ((مصطفى )) را ديده است                شب ، مناجات ((على )) بشنيده است

هست با گوش دل شب ، آشنا                          صوت ((زهرا)) و ((حسين )) و ((مجتبى ))

ديده شب ، دور، از چشم همه                         اشك ((زينب )) ديد و، دفن ((فاطمه ))

شب ، شنيده نغمه ((سجاد)) را                      و آن خروش و، ناله و فرياد را

شب ، به سجده ، گريه ((باقر)) بديد                ناله ها در خلوت ((صادق )) شنيد

شب ، درون مجلس هارون گريست                 در مناجاتش چو ((موسى )) خون گريست

شب ، تماشا كرده ، در حال دعا                     اشك شوق عشق ، بر چشم ((رضا))

ديده شب ، در سجده گاه ذوالمنن                   هم ((تقى )) و هم ((نقى )) و هم ((حسن ))

شب ، كنون دارد جلاى ديگرى                       از نماز ((حجت بن العسكرى ))

مولف: حبيب الله چايچيان (حسان )

ناشر: خلوتگاه راز، ص 9