چکیده مقاله:

از نظر ابن سینا سعادت و شقاوت حقیقی در آخرت پدید می آید؛ اما در این دنیا، معرفت و عبادت، داروى آن سعادت؛ و جهل و معصیت، زهر آن است. به تعبیر دیگر، سعادت  مطلق با کمال و تزکیه دست یافتنی است. کمال به وسیله علم؛ و تزکیه به وسیله عمل و عبادت حاصل می شود. عبادت، راه شناخت خداوند تعالی است؛ زیرا عبادت است که نفس ناطقه انسانی را شبیه عقول مجرد می گرداند و مادام که نفس انسانی شبیه ملائکه نگردد، راهی به شناخت حق تعالی نخواهد داشت. شناخت خداوند و عقول مجرد نیز آدمی را مشتاق می کند تا به آن جواهر عقلی اتصال و تشبه یابد. اشتیاق واقعی در انسان قطعاً موجب تضرع و ذکر دائمی و عبادت حقیقی خواهد شد. در واقع عبادت و معرفت رابطه ای دو سویه با یکدیگر دارند: عبادت موجب به دست آوردن معرفت حقیقی می شود و معرفت خود، عبادتی والاتر را در پی دارد و از آنجا که خداوند نامتناهی است، این سیر می تواند تا بی نهایت ادامه یابد و این گونه است که آدمی به سعادت حقیقی نایل می شود.

مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید

مولف: مرتضی شجاری