رسول‌خدا(ص) مردم شهر مدینه را به گروه‌های ۱۰نفره، سازمان‌دهی کرد و بالای سرِ هرکدام از آنها، یک رئیس یا سرگروه قرار داد که نامش «عریف» بود. خودِ این سرگروه‌ها با یک شورای مرکزی ۱۲نفره به نام «نقبا» در ارتباط بودند؛ یعنی به‌واسطه نقبا، به پیامبر متصل می‌شدند.

در جامعۀ ما، اگر ائمه محترم جمعه و جماعات، مانند رسول‌خدا(ص) به سازمان‌دهی و شبکه‌سازی مخاطبان خود اقدام کنند، کارها بهتر پیش خواهد رفت. نمی‌شود صرفاً با سخنرانی‌های عمومی به اصلاح جامعه پرداخت. آیا مسجدی‌های ما به گروه‌های ۱۰نفره سازمان‌دهی شده‌اند؟!

سازمان‌دهی و تشکیلات، هم عامل رشد معنوی و اخلاقی است و هم لازمۀ قوی‌شدنِ مردم در معیشت است. مسجد محل ارتباط‌گرفتنِ مردم با یکدیگر است؛ نه اینکه صرفاً در کنارِ هم بنشینند، نماز بخوانند و بروند و باهم کاری نداشته باشند!

کنارِهم‌نشستن در صف نماز جماعت، باید مقدمۀ تعاون و تشکیلاتی‌زیستن باشد و امام جماعت، رئیس گروه است؛ نه اینکه صرفاً پیشنماز باشد.

علیرضا پناهیان- ۹۶.۱۱.۱۶

دانشگاه صنعتی شریف