دو باب بسیار مهم در فقه که بسیار مورد ابتلاء مکلفین می‏باشد احکام طهارت و صلاة می‏باشد که موضوع رساله با هر دو باب ارتباط کامل دارد. 
فقهاء پس از بازگو کردن احکام نجاسات فصلی را قرار می‏دهند برای اموری که در لباس نمازگزار استثناء شده است، این شیوه از زمان شیخ مفید تا کنون رعایت شده است. 
با توجه به زندگی امروزی ما وجود وسائل نقلیه مختلف و بروز تصادفات و اتفاقات بسیار که منجر به زخمی شدن بسیاری از افراد می‏شود و وجود کارخانه‏های بسیار که کارگران مشغول کار می‏باشند. در این رساله تلاش کرده ایم وظیفه انسان زخمی و شخص دچار دمل را بیان کنیم، مقتضای قاعده نفی عسر و حرج عفو از این خون در بدن و لباس نمازگزار می‏باشد و در خصوص مسأله روایات نیز داریم که محدث شیخ حر عاملی بابی را در وسائل الشیعه به آن اختصاص داده است. 
با توجه به کلمات فقهاء دو قول اصلی در مسأله وجود دارد، قول اول، این خون بخشیده شده است تا اینکه زخم و دمل خوب بشود این قول اطلاق درد.
قول دوم این است که این خون بخشیده شده با دو شرط، اول جاری بودن خون و دوم ازاله خون مستلزم مشقّت باشد. در این رساله ضمن بررسی ادله دو قول به فروعات این مسأله پرداخته ایم. 
فروعاتی چون حکم چرک متنجّس و دوائی که روی زخم گذاشته می‏شود و وجوب بستن زخم و دمل و حکم زخم‏هایی که زود خوب می‏شود و حکم رطوبت نجس را مورد بحث قرار داده ایم و احکام ملحقات این بحث مثل خون دماغ و خون بواسیر و جراحت کبد و حلق و سینه ذکر شده است. در خاتمه بحث حکم شک در خون جراحت و دمل ذکر شده است و فتاوای علمای معاصر جمع آوری شده است. 

محقق: محمد هادی مستغیث 

اصل این پایان نامه در کتابخانه مرکز تخصصی نماز موجود است.