زن و شوهر در مسئله نماز، روزه و یا هر موضوع دینی و اخلاقی دیگر، در حد امر به معروف و نهی از منکر وظیفه دارند که همدیگر را به خوبی‌ها دعوت کنند و عواقب کارهای بد و ناپسند را گوشزد نمایند.

زن و شوهر در مسئله نماز، روزه و هر موضوع دینی و اخلاقی دیگر، در حد امر به معروف و نهی از منکر وظیفه دارند که همدیگر را به خوبی‌ها دعوت کنند و عواقب کارهای بد و ناپسند را گوشزد نمایند.

البته تنها وظیفه مرد و زن در این‌گونه موارد تذکر و نصیحت، آن هم با زبان خوش و ملایم است؛ چرا که قرآن کریم می‌فرماید: «و (مؤمنان را) تذکر ده، زیرا تذکّر و پند، مؤمنان را سود مى‌‏بخشد». «وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنینَ»؛ ذاریات، ۵۵. همچنین در آیه ای دیگر می فرماید: «وَ قُولُوا لِلنّاسِ حُسناً» بقره، 83.

قرآن در جایی دیگر در باره امر به معروف و نهی از منکر می‌فرماید: «و مردان و زنان با ایمان دوست و یاور و سرپرست یکدیگرند، به هر کار نیک (از نظر عقل و شرع) فرمان مى‌‏دهند و از هر کار زشت (از دیدگاه عقل و شرع) باز مى‌‏دارند، نماز را برپا مى‏‌کنند و زکات مى‌‏دهند و از خدا و فرستاده او فرمان مى‏‌برند. آنهایند که خداوند به زودى مورد رحمتشان قرار مى‌‏دهد، که همانا خداوند غالب مقتدر و با حکمت (در مرحله تکوین و تشریع و جزا) است»؛ «وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ یُطیعُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ»؛ توبه، ۷۱.

بنابراین، زن و شوهر در مسئله نماز، روزه و یا هر موضوع دینی و اخلاقی دیگر، در حد امر به معروف و نهی از منکر وظیفه دارند که همدیگر را به خوبی‌ها دعوت کنند و عواقب کارهای بد و ناپسند را گوشزد نمایند. اما بیش از این نسبت به یکدیگر وظیفه‌ای ندارند؛ زیرا هرکسی پاسخ‌گوی اعمال خویش است.

ناشر: تبیان