شیخ مفید در کتاب شریف ارشاد آورده است که حضرت امام حسن عسگری علیه السلام را به خادم مخصوص خلیفه عباسی(نحریر) سپردند, زیرا او شخص سختگیری بود.

نامبرده نهایت سختگیری را درباره حضرت امام حسن عسگری علیه السلام انجام می داد, روزی زنش به وی گفت: از خدا بترس, تو نمی دانی چه شخصیتی در خانه تو است, او در عبادت توفیقات زیادی دارد, بعضی از عبادات حضرت را برای او شرح داد تا شاید از اذیت و آزار حضرت بکاهد, و گفت: من بیمناکم از اینکه تو در خطر قرار گیری.

نحریر گفت: به خدا سوگند او را در پیش درندگان خواهم انداخت و در این کار از خلیفه اجازه گرفت, اجازه صادر شد, او نیز حضرت را در میان درندگان(در جای معینی که برای شکنجه و اعدام مجرمین مهیا می کردند) انداخت و هیچ شک و تردیدی نداشتند که درندگان حضرت را خواهند خورد.

نحریر نیز مهیای تماشا شد که ناگهان دیدند آن حضرت ایستاد به نماز و درندگان دور حضرت حلقه زده اند, بخاطر همین از ادامه شکنجه منصرف شد و دستور داد آن حضرت را به خانه ببرند.