نسخه حاج رحیم ارباب برای همسر بی نماز

در بخشی از کتاب «گردش ایام» خاطرات مرحوم دکتر خلیل رفاهی آمده است:
روزی بانویی از اهالی محله آیت‌الله ارباب با نگرانی به منزل ایشان مراجعه کرد و گفت:
«دیشب در یکی از مجالس روضه، سخنرانی می‌گفت اگر مرد نماز نخواند، همسرش باید از او فاصله بگیرد، از او اطاعت نکند و حتی اگر تشنه بود به او آب ندهد! و اگر زن خلاف این کار کند، گناهی به اندازه قتل همه پیامبران کرده است. حال شوهر من نمازهایش را مرتب نمی‌خواند؛ وظیفه شرعی من چیست؟

مرحوم آیت‌الله ارباب پس از شنیدن این سخنان با شگفتی پاسخ داد:«عجب! بسیار عجیب است. نمی‌دانم آن آقا بر چه مأخذ و دلیل شرعی چنین سخنی گفته است. البته هر مسلمان موظف به انجام واجبات است، اما این سخن به نظر صحیح و قابل قبول نیست. ان‌شاءالله شوهر شما نماز می‌خواند.»زن دوباره تأکید کرد: «حضرت آقا! او نماز نمی‌خواند.»آیت‌الله ارباب آرام و مطمئن گفتند: «ان‌شاءالله می‌خواند.»وقتی آن زن پرسید وظیفه او در امر به معروف چیست، آیت‌الله رحیم ارباب چنین راهکاری ارائه کردند:«یک یا دو بار، آن هم وقتی شوهرتان سرحال و آرام است، با محبت و زبان خوش به او بگویید: من شما را دوست دارم و اگر نمازتان را مرتب بخوانید بیشتر هم دوستتان دارم. همین کافی است. بیشتر از این لازم نیست.»زن با شنیدن این توصیه لبریز از آرامش شد و گفت: «خدا عمرتان بدهد. سخنان آن آقا نزدیک بود زندگی ما را از هم بپاشد.»این روایت نمونه‌ای روشن از سیره اخلاقی علمای ربانی در برخورد با مسائل شرعی همراه با حفظ کیان خانواده و رعایت شان و حرمت انسان‌ها است؛ رویکردی که در آن «امر به معروف» با محبت، حکمت و تدبیر همراه است، نه با خشونت و تفرقه که بعضا توصیه می‌گردد.