واژه « صلاة »از مهمترین واژه هاي قرآنی است که در آیات متعددي به کار رفته است.  دانشمندان نیز در پژوهش هاي خود، درباره این واژه، مفاهیم گوناگونی پیشنهاد کرده اند. اما چون این پیشنهادها پایه علمی استوار نداشت، انتخاب برابر نهاده هاي واژه نیز به نوعی هم ریختگی و نابسامانی دچار شده است. دربارة ریشۀ واژه و ناقص واوي یا یایی بودن آن نیز اختلاف نظر وجود دارد. پژوهشهاي ریشه شناسی نشان می دهد که مشترك در گنجینۀ زبان هاي سامی است که شعراي قدیم عرب آن را به کار برده اند و در دوره در سنگ نبشته هاي عربستان « صلو » پیش از اسلام واژه اي کاملاً آشنا بوده است.

همچنین ریشه جنوبی با مفهوم دعا و نماز به کار رفته است. در این مقاله با تکیه بر این پژوهشها و نیز با بررسی تطور تاریخی-معنایی واژه، برابر نهاده هاي آن در چهار بخش پیشنهاد شده است:

الف- نماز (نیایش آیینی مسلمانان) ب- دعا (نیایش فردي) ج- نیایش (به معناي مطلق آن) د- درود فرستادن (با هدف بزرگداشت)

ادامه ی مقاله رادر پیوست دریافت نمایید

مولف: محمود؛آذرنوش، آذرتاش