درباره امامت زن در نماز جماعت در مجموع چهار نظر از سوی فقها مطرح شده است. نظر رایج و پرطرف­‌د‌ارتر این است که امامت زن در نماز جماعت مردان، علی­‌الاطلاق ناجایز و در جمع زنان جایز است. در مقابل این نظر، اقوالی دیگر قرار دارد که یکی قائل به بطلان مطلق و دیگری قائل به جواز مطلق است و قول سوم تحت شرایطی امامت زن را درست می‌داند. قائلان به بطلان مطلق و قائلان به عدم جواز امامت زن ـ فقط ـ برای مردان، برای اثبات صحت نظر خود به دلایل نقلی­‌ای از کتاب، سنت و اجماع و دلایل عقلی استناد نموده­‌اند. در مقابل طرف­‌داران جواز مطلق و قائلان به جواز امامت زن به صورت مقید نیز به دلایل نقلی­‌ای از جمله حدیث «ام ورقة» و دلایل عقلی استناد نموده­‌اند. مقاله حاضر با طرح این مسئله مشخص، به بررسی آرای فقهی ناظر به آن می­‌پردازد و در نهایت به این نتیجه رسیده است که قول قائلان به عدم جواز امامت زن برای مردان و جواز آن برای زنان راجح و سایر اقوال مرجوح است و آنچه امروزه تحت تأثیر القائات و احساسات خالی از استدلال مطرح می‌شود، مردود و از نوع بدعتها و استحسانهای ناموجه است.

مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید

مولف: رستمی،سهیلا؛خالدی،روژین؛ابراهیمی،مهناز

ناشر: ادیان، مذاهب و عرفان :: مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی :: بهار 1393 ؛ دوره جدید، سال نهم - شماره 35 (علمی- ترویجی)