حجت الاسلام دکتر ساجدی: اگر فردی زندگی را بی‌معنا و پوچ بداند، همین مقدمه ناامیدی،‌ افسردگی و در نهایت رفتارهای پرخطری مثل خودکشی می‌شود.

ه گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، اگر چه میزان خودکشی در ایران از بسیاری کشورها کمتر است اما این بحران اجتماعی در سال‌های اخیر متأسفانه روندی صعودی داشته است. در جهان در هر یکصد هزار نفر، ۱۴ نفر به علت خودکشی جان خود را از دست می‌دهند که این رقم در ایران ۶ نفر در هر یکصد هزار نفر است. بر پایه آمارهای موجود، «ناامیدی» و «افسردگی» علت اکثر خودکشی‌هاست.

حجت‌الاسلام ابوالفضل ساجدی استاد و نویسنده مرکز تخصصی نماز در این باره به خبرنگار فارس گفت: یکی از عناصر مهم رضایت از زندگی اعتقادات دینی و باورهای مذهبی است به طور کلی باورهای دینی معنابخش زندگی انسان است و این معنا بخشی در سایه دین حاصل می‌شود.

 این متخصص فلسفه دین و تربیت دینی در ادامه افزود: اگر فردی زندگی را بی‌معنا و پوچ بداند، همین مقدمه ناامیدی،‌ افسردگی و در نهایت رفتارهای پرخطری مثل خودکشی می‌شود، پس احساس پوچی و بی‌معنایی در زندگی از علل خودکشی محسوب می‌شود.

حجت‌الاسلام ساجدی اظهار داشت: دین با تصویری که از افراد ارائه می‌دهد جایگاه و اهداف ما را به مشخص می‌کند و به ما کمک می‌کند تا نگاهمان به زندگی را معنادار کنیم. همین امر نوعی رضایت از زندگی را برایمان رقم می‌زند، به همین دلیل هم هست که اگر جهان را بی‌معنا بدانیم، دچار افسردگی، سرگردانی و تمایل به خودکشی پیدا می‌کنیم.

وی با اشاره به اینکه دین ظرفیت وجودی و معرفتی انسان را بالا می‌برد، گفت:‌ افزایش این ظرفیت بسیاری از مشکلات را برای انسان قابل تحمل می‌کند، وقتی ظرفیت معرفتی انسان بالا می‌رود عواملی که باعث رنج زیاد می‌شود کم می‌شود، چرا که آستانه تحمل انسان را بالا می‌برد و رنج را امری کودکانه می‌داند در نهایت باعث می‌شود که به برخی رنج‌ها بخندیم.

حجت‌الاسلام ساجدی با تأکید بر اینکه نقش دین در رضایت از زندگی زیاد است، تأکید کرد: به دلیل بالابردن معرفت انسان به ویژه در متصل شدن به خداوند دین بسیار حائز اهمیت است وقتی کسی به خدا متصل می‌شود مثل ماشینی می‌ماند که کمک فنرهایش قوی می‌شود این انسان در برابر دست اندازها حفظ می‌شود و پستی بلندی‌ها را کمتر حس می‌کند.

این مدرس دانشگاه یادآور شد:‌ انسانی که به لذت معنوی می‌رسد، خود معنویت عامل نشاط او می‌شود. پیوند معنوی با خداوند به این دلیل که انسان فطرتاً خداگونه آفریده شده و این پیوند همراه با لذت است که طبق روایات بسیار قوی‌تر از سایر لذت‌ها است و انسان را دچار یک نوع انبساط حال و نشاط درونی می‌کند.

ساجدی یادآور شد: انسانی که دین نداشته و به خدا وابستگی ندارد به امور دیگر وابسته است. سستی در دین سبب می‌شود وابستگی انسان به خداوند کم شده و به امور لرزان دیگر بیشتر شود و این مبدأ آسیب‌دیدگی انسان است. به همین خاطر خداوند به انسان مومن کمک می‌کند که وابستگی‌هایش کم شود و همین عدم وابستگی به امور متزلزل قلبش را پایدار می‌کند و نوسان‌هایش را کاهش می‌دهد.

این متخصص فلسفه دین با اشاره به اینکه یکی از عوامل تقویت باورهای دینی پایبندی به مراسم‌های مذهبی و آموزه‌های دینی است، توضیح داد: گناهان باعث عذاب الهی و پژمردن دل می‌شوند، کسی که باورهای دینی ضعیفی دارد پایبندی‌اش به آموزه‌های دینی هم کم است. انسان با اتصال به خدا به نورانیت می‌رسد و این در عرصه اجتماع هم نشاط اجتماعی ایجاد می‌کند.

وی در این باره گفت: خود اعتقادات دینی و پایبندی به آنها طی اعمالی که به پایبندی و تقویت ایمان کمک می‌کند، مثل پایبندی به نماز و عدم غیبت و تهمت ارتباطات اخلاقی با دیگران را قوی می‌کند، اینها همه مسائل اجتماعی هستند که خود به خود نشاط جامعه را افزایش می‌دهند، بسیاری از پشیمانی‌ها ناشی از تبعیت از غضب، شهوت و افراط و تفریط است. انسان مؤمن به خاطر ایمان خود نفسش را کنترل می‌کند و در نهایت فضای اطرافش نیز با آرامش همراه می‌شود.

ساجدی در پایان خاطرنشان کرد: انسان مؤمن دیگران را آزار نمی‌دهد و در فضای صمیمی زندگی می‌کند، بنابراین هم خود و هم اطرافیانش در ارامش خواهند بود. دین اسلام تأکید زیادی به روابط حسنه در اجتماع دارد و این همان کنترل نفس و غلبه بر شهوت و غضب است که از بسیاری رفتارها که منجر به آزار دیگران و پشیمانی انسان می‌شود جلوگیری می‌کند، درصورتی که بتوانیم عوامل تقویت ایمان را در جامعه افزایش دهیم، خود به خود بستر نشاط در جامعه فراهم می‌شود.